ကတၱီပါလမ္းခြဲ

ဒီေန႔အခ်ိန္ဟာ ႏိုင္ငံေရး အျမင္ အလြန္႐ႈပ္ေထြးတဲ့ ကာလတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ညီအစ္ကို မသိတသိ ကာလမ်ဳိးလို႔ ဆိုရပါ မယ္။ ရန္သူလား၊ မိတ္ေဆြလား မကြဲျပားေလာက္ေအာင္ အျမင္႐ႈပ္ေထြးတဲ့ ကာလလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီသမား ပါ လို႔ ဆိုသူေတြထဲမွာေတာင္ ဗုိလ္ခင္ညြန္႔ကို
ခြင့္လႊတ္ေမတၱာထားၿပီး၊ ဦးဂမၻီရ ေသာ့ရိုက္ခ်ဳိးတာကို သေဘာ ထားတင္း မာသူပါလို႔ အျပစ္တင္ခ်င္သူေတြ ရွိေနၾကတဲ့ ကာလ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးအေခၚ႐ႈပ္ေထြးရင္ ႏိုင္ငံေရး ႐ႈပ္ေထြးၿပီး ညီ ညြတ္ေရး ၿပိဳကြဲတတ္ပါတယ္။ ညီညြတ္ေရး ၿပိဳကြဲရင္ ရန္သူဘက္က အႏိုင္ရ အသာစီးရသြားတတ္ပါတယ္။ သတိႀကီးႀကီး ထားႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်ပါလိမ့္မယ္။

စစ္အာဏာရွင္ အုပ္စုအတြင္းမွာ အေပ်ာ့အမာကြဲေနတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီအေပ်ာ့အမာကိစၥကို ၾကံ့ဖြံ႔အစိုးရ၊ NLD နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔ရဲ့ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္ ေရႊ႔ကြက္မ်ား ေဆာင္းပါးမွာ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေပ်ာ့ အမာေတြ ကြဲေနတယ္ဆိုတာ မွန္းဆခ်က္ပါ။ ဘယ္သူမွ အေထာက္အထားနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာႏိုင္တဲ့ အရာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အရင္က စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ လုပ္ခဲ့သလို ရာထူး ျဖဳတ္တာ ေတာရွင္းတာမ်ဳိးေတာ့ မေတြ႔ရေသး ပါဘူး။ အဲသလို ေတာရွင္းတာမ်ဳိး မေတြ႔ရတဲ့အျပင္ သူတို႔ကို အေပ်ာ့အမာကြဲေနတယ္ဆိုၿပီး လူေတြက ထင္ေၾကးေပး မွန္းဆေနတာကို စစ္အစိုးရက ႏွစ္သက္ေန သလားလို႔ေတာင္ ထင္စရာရွိပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က တခ်ဳိ႕က အမာပုံ နဲ႔ထြက္၊ တခ်ဳိ႕က အေပ်ာ့ပုံနဲ႔ထြက္ဆိုၿပီး ဇာတ္တိုက္ ကျပေနတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္္ႏိုင္ပါတယ္။ အရင္ကလည္း ဒါမ်ဳိး လုပ္ခဲ့ ဖူးပါတယ္။ စိန္လြင္က ဘီလူးဆိုင္းနဲ႔ထြက္၊ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က အေပ်ာ့ဆြဲနဲ႔ထြက္ ဆုိတာမ်ဳိးလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ တ ကယ္တန္းက်ေတာ့ ဒီပုပ္ထဲက ဒီပဲေတြခ်ည့္ပါပဲ။
သူတို႔ထဲမွာ အေပ်ာ့အမာကြဲမကြဲေတာ့ မသိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ထဲမွာေတာ့ အေပ်ာ့အမာ ကြဲေနပါၿပီ။ ျဗန္းကနဲႏွစ္ျခမ္းကြဲ ထြက္တာမ်ဳိးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ မေတြ႔ျမင္ရေသးေပမဲ့၊ အေတြးအေခၚအရ ကြဲေနပါၿပီ။ စိတ္ဝမ္းကြဲေနၾကပါၿပီ။ ဒီလိုကြဲ ႏို္င္ တာမ်ဳိးကို ေတြးမိလို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ မွတ္ပုံတင္ေရး မဆုံးျဖတ္ခင္တုန္းကေရးတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ့ က်ဳံးသြင္း ခံရေသာ ဆင္ႀကီးတေကာင္ ေဆာင္းပါးမွာ သတိေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မူအရကြဲလာတဲ့အခါ လူအရတြဲဖို႔ဆိုတာလည္း ခက္လာပါတယ္။ မလြဲမေရွာင္သာ ကြဲလာၾကပါတယ္။ အေတြးအေခၚအကြဲရဲ့ အဓိက အက္ေၾကာင္းေနရာက ၂၀၀၈ အ ေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒရဲ့ ဟိုဘက္ျခမ္းနဲ႔ ဒီဘက္ျခမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခု အေျခခံဥပေဒကို လုံးဝ လက္မခံႏိုင္တဲ့ အုပ္စုကို ေခါင္းမာသူေတြလို႔ တျခားဒီမိုကေရစီသမားေတြက ေခၚၾကပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ သူ တို႔ကိုယ္ သူတို႔ ျပတ္သားသူေတြလို႔ ခံယူၾကပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာမယ့္သူေတြကိုေတာ့ တျခား ဒီမိုကေရစီ အုပ္စုက ေပ်ာ့ညံ့သူေတြလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူေတြလို႔ ခံယူၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ လက္ခံႏိုင္မယ့္ ျပတ္သားသူနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူ အေပ်ာ့နဲ႔ အမာလို႔ပဲ က်ေနာ္သုံးစြဲ ပါမယ္။

တခ်ဳိ႕က ညီညြတ္ေရး ေရွ႕႐ႈၿပီး အေပ်ာ့ကလည္း အေပ်ာ့၊ အမာကလည္း အမာ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ တၿပိဳင္တည္း လုပ္သြားၾက မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီသေဘာထားဟာ အေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားတဲ့ အျမင္ပါ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္လက္ေတြ႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာ သံသယ ျဖစ္စရာ ရွိလာပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ သံသယ ျဖစ္မိပါသလဲ။ က်ေနာ္ေျပာပါမယ္။ ေဒၚေနာ္အုန္းလွ က လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ဖို႔  ၾကိဳးစားေတာ့ Weekly Eleven က မီဒီယာၿပီၿပီ မီဒီယာေနရာမေနဘဲ ဒီအခ်ိန္မွာပြဲဖ်က္ ေႏွာက္ယွက္လာရင္ ဘယ္သူ႔မွ သည္းမခံဘူးလို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဆရာဦးစိန္ဝင္းကလည္း ဒီအခ်ိန္ဟာ လူႀကီး လူ ေကာင္းဆန္ဆန္ လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္လို႔ ဆိုလာပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဘက္ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဆရာဦးစိန္ ဝင္းလုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကေတာင္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပသူေတြကို လူႀကီးလူေကာင္းမဟုတ္သလိုမ်ဳိး ေျပာထြက္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၈၈ မွာ တႏိုင္ငံလုံး လမ္းေပၚထြက္ခဲ့ၾကလို႔ ဒီေန႔ဒီေလာက္ ဒီမိုကေရစီ စကားေျပာခြင့္ရလာတယ္ ဆိုတာ ကိုေတာ့ သတိေမ့သြားသေယာင္ေယာင္ ပါပဲ။ ဒါဟာ ျပတ္သားသူေတြကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူေတြက ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ နမူနာပါ။ မႏၱေလးမွာ ဦးေသာပါက ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဆႏၵျပသူ သံဃာေတာ္ငါးပါးကို ၾကံ့ဖြ႔ံ စစ္အစိုးရက ျဖဳိခြဲတဲ့ ကိစၥမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားမ်ားဟာ သူတို႔ဘက္ကေန အားေပးကူညီမႈ မျပဳခဲ့ရုံသာမက အစိုးရဘက္ကို ကူ ညီၿပီး ဆႏၵျပသံဃာေတာ္ေတြရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပ်က္ျပားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြကို မစိုးရိမ္တိုက္ ေဟာင္းကေန ေမာင္းထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း စာနာစကားကေလးမွ ေျပာေဖာ္မရဘဲ ႏွာေစးေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ျပတ္သားသူေတြကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူေတြက တိုက္ခိုက္ထိုးႏွက္ခဲ့တာနဲ႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ခဲ့တာရဲ့ ေနာက္ထပ္ နမူနာပါ။

ေတာင္သူလယ္သမားေတြနဲ႔ ကိုဖိုးျဖဴတို႔က လယ္သမားအခြင့္အေရး အတြက္ ဆႏၵျပၾကေတာ့လည္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရ စီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ႏွာေစးျပန္ပါတယ္။ ဘာမွ အကူအညီမေပး။ ေထာက္ခံမႈ မေပးခဲ့ပါ။ ဖမ္းဆီးသူေတြ၊ တရားစြဲသူေတြကို ေတာင္မွ တခ်က္ကေလး ေဝဖန္ေဖာ္မရပါ။ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးအတြက္ ေထာက္ခံေျပာဆိုဖို႔ရာ ဒီခ်ဳပ္ဘာေၾကာင့္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ပါသလဲ။ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ နားလည္မႈ ပ်က္ျပားမွာစိုးလို႔ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတာပါလား။ အေသးကေလးလို႔ ေတြးသူ ေတြ ရွိခ်င္ရွိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဒီမိုကေရစီအတြက္ စကားမေျပာရဲရင္ ဒီတိုင္းျပည္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေနာင္ေရးဟာ ရင္ေလးစရာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ေဒၚစုနဲ႔ NLD အေနနဲ႔ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတဲ့ အျဖစ္ ဟာ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ အေခ်ာင္ဆန္တဲ့ အျပဳအမူ ျဖစ္ပါတယ္။ တာဝန္မဲ့တဲ့ အျပဳအမူ ျဖစ္ပါတယ္။ လယ္သမားနဲ႔ အစိုးရ ျဖစ္တာ ငါတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဆိုၿပီး ေဘးထြက္ထိုင္ေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္လို႔ ကိုဖိုးျဖဴတို႔ လုပ္ရပ္ကို မႀကိဳက္လို႔ မ ေထာက္ခံႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း မေထာက္ခံႏိုင္ေၾကာင္း ဘာ့ေၾကာင့္ မလုပ္သင့္ေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာသင့္ပါ တယ္။ ေထာက္ခံတယ္ဆိုရင္လည္း ေထာက္ခံေၾကာင္း ျပသသင့္ပါတယ္။ ဒီကိစၥမ်ဳိးမွာ ၾကားေနလို႔ မရပါ။ လူထုေခါင္း ေဆာင္ဆိုတာ လူထုအေရးကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္လည္း မသင့္ေတာ္ပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္ဟာလည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူ ေတြက ျပတ္သားသူေတြဘက္က မရပ္ဘဲ ဦးသိန္းစိန္ဘက္က ရပ္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ထပ္ ဥပမာတခု ျဖစ္ပါတယ္။

ေထာင္က်ခံ တန္းက်ခံၿပီး ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာကို ရဲရဲေျပာခဲ့ၾကသူေတြလည္း ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဦးသိန္းစိန္အရိပ္အကဲကို အရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ၿပီး မေျပာရဲ မဆိုရဲ ျဖစ္ကုန္ၾကပါၿပီလား။ ဒုကၡ ခံစားၾကရသူေတြကို ဥေပကၡာျပဳမွပဲ ဒီေဆြးေႏြးေရး က အလုပ္ျဖစ္ေတာ့မွာပါလား။ ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူေတြကို ပါးစပ္လိုက္ပိတ္မွသာ ေျပာင္းလဲေရးေရွ႕ဆက္ႏိုင္ မွာပါလား။ ဒါဆိုရင္ သူတို႔ ေျပာေနတဲ့ ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲေရးပါလဲ။ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာပါၿပီ။
ဆရာေတာ္ အသွ်င္ဂမၻီရက မဂၢင္ေက်ာင္းတိုက္ကို ေသာ့ရိုက္ခ်ဳိးၿပီး ဝင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္မတရား ခ်ိတ္ပိတ္ခံထား ရတဲ့ ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းကိုလည္း ေသာ့ရိုက္ခ်ဳိးခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီသမားမ်ားဆိုသူေတြက ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္ ရေကာင္းလားဆိုၿပီး အျပစ္တင္ၾကပါတယ္။ မတရားတဲ့ ဥပေဒကို လိုက္နာဖို႔ ေတာင္းဆုိေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရထုတ္သမွ် ဥပေဒ ကို လိုက္နာေနမယ္ဆိုရင္ ဘာမွ တိုက္ပြဲ ဝင္ေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ စစ္အစိုးရ ထုတ္ျပန္တဲ့ ဥပေဒေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ တုပ္ေႏွာင္ထားၿပီး တိုက္ပြဲဝင္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ စစ္အစိုးရလက္ထဲမွာ ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကေလး ေတြလို ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို ဟန္႔တားဖို႔ အတြက္ ဘာမွ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနစရာ မလိုပဲ၊ ဥပေဒတမ်ဳိးၿပီး တမ်ဳိး ထုတ္ေနရုံပါပဲ။ ဥပေဒကို ေလးစား လိုက္နာမႈ မရွိတဲ့ ဆရာစံကို ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႔အစိုးရက ပုန္ကန္ ေသာင္းက်န္းသူ၊ သူခိုးဓါးျပေတြလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဆရာစံကို ႀကိဳးမိန္႔ေပး သတ္ျဖတ္ခဲ့သူ ေဒါက္တာဘဦး ကိုေတာ့ လူႀကီး လူေကာင္း ဥပေဒသမား တရားသူႀကီးလို႔ သေဘာထားပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ့ သမိုင္းက ဆရာစံနဲ႔ ေဒါက္တာဘဦးကို ဘယ္လို ဆုံးျဖတ္သလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ျပည္သူအားလုံး သိၾကတဲ့ အတုိင္းပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးဂမၻီရကို ျငိဳျငင္ၾကတာဟာလည္း အေပ်ာ့သမားေတြ ရဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈျဖစ္ပါတယ္။ဆရာေတာ္ရဲ့ ရဲရဲေတာက္ အျပဳအမူေတြဟာ စစ္တပ္အတြင္းက သေဘာထားတင္းမာသူေတြအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္စရာေတြ ျဖစ္ေနေလ မလား။

သေဘာထားတင္းမာ သူေတြကစိုးရိမ္ပူပန္ၾကရင္ အေပ်ာ့သမားဆိုတဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ဒုကၡေရာက္မလား။ ေဒၚစု ရဲ့ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ စဥ္း စားၾကဖို႔က အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာဖို႔ အတြက္ သူတို႔ စိတ္ေကာက္မွာကို စိတ္ပူေနၾကရတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကတဲ့ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာဟာ ဘယ္ေလာက္ခိုင္မာသလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။  သူေတာင္းစားလို လက္ျဖန္႔ေတာင္းခံ ေနလို႔ ဒီမိုကေရစီရမယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ မယုံၾကည္ပါဘူး။ သူတို႔ ေစတနာ သဒၶါေပါက္မွ ေပးမယ့္ ဒီမိုကေရစီမ်ဳိးကို က်ေနာ္တို႔ မေမွ်ာ္ကိုးပါဘူး။

 အေျခခံဥပေဒကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔ သိပ္ၾကိဳးစားၾကလို႔ ေနာက္ဆုံးတေန႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ ျဖစ္လာရင္ေတာင္ စစ္တပ္က ျပန္ၿပီး အာဏာသိမ္းလိုက္ရင္ တခ်က္ပါပဲ။ အေျခခံဥပေဒက သူတို႔အတြက္ ဒီ ေလာက္ အာမခံခ်က္ ရွိလို႔ စစ္အစိုးရဟာ အခုလို ဖြင့္ကစားေနတာပါ။ ေခါင္းမာတဲ့သူေတြ စိတ္ေကာက္မွာ စိုးလို႔ ကိုယ္လူ႔ အခ်င္းခ်င္းကို ဟို႔လူ႔ပါးစပ္လိုက္ပိတ္၊ ဒီလူ႔ပါးစပ္လိုက္ပိတ္လုပ္ေနတာဟာ ဘယ္သူေတြ အက်ဳိးရွိေနပါသလဲ။ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ ရဲဘက္ေတြ အေပၚမွာေရာ တရားပါရဲ့လား။ ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနာက္ကလူထုတရပ္ လုံးမွာ အေတြးအေခၚ ေတြ ဘယ္ေလာက္႐ႈပ္ေထြးကုန္ပါၿပီလဲ။ လူထုၾကားမွာ ဘယ္ေလာက္ အျငင္းအခုန္ျဖစ္ကုန္ၾကပါၿပီလဲ။ ဘယ္ေလာက္ ေတြေဝ ကုန္ပါၿပီလဲ။
ဘယ္ေလာက္ ေတြေဝကုန္ၿပီလဲ ဆိုရင္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပဖို႔ေျပာရင္ ေျပာတဲ့သူကို ေခတ္မမီတဲ့သူ၊ ငေပါငေၾကာင္လို႔ ေတာင္ ထင္လာ ေျပာလာၾကတဲ့ အထိပါပဲ။ လူထု အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အင္အားျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေပၚ ထြက္ ဆႏၵျပတာဟာ လူထုအင္အားကို ျပသတာျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပတာေလာက္ ဘာကိုမွ စစ္အစိုးရက အေရးမလုပ္ဘူးဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတြ႔ခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ ဘယ္လို အာဏာရွင္ စနစ္မ်ဳိးပဲ ျဖစ္ပါေစ၊ လူထုရဲ့ သေဘာထား၊ လူထုရဲ့ ဆႏၵကို လုံးဝ လ်စ္လ်ဴ႐ႈပစ္ပယ္ၿပီး ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ တနည္း နည္းနဲ႔ လူထုေထာက္ခံမႈကို ရယူဖို႔ ႀကိဳးစားၾက ျပသ ၾကရတာခ်ည့္ပါပဲ။ ၾကံ့ဖြံ႔ေတြက လူထုသေဘာထား ဆႏၵခံယူပြဲဆိုၿပီး အတုအေယာင္ပြဲႀကီးေတြ ဖန္တီးခဲ့တာေတြဟာ အဲသလို ၾကိဳးစားမႈေတြရဲ့ တစိတ္တေဒသျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္တန္း စစ္အစိုးရကို ေရႊ႔လာေအာင္ လႈပ္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာဟာလည္း လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးေၾကာင့္သာ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ ဒီခ်ဳပ္မဲႏို္င္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ေပၚေပါက္လာတာပါ။ ၂၀၀၇ ခု သံဃာ့ အေရးအခင္းႀကီးေၾကာင့္သာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ စစ္အစိုးရဟာ မလြဲမေရွာင္သာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပလာခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါ တယ္။
ကိုမင္းကိုႏိုင္ေထာင္က လြတ္လာေတာ့ ဓါးအိမ္ကို ၾကည့္လို႔ ဓါးေကာင္းမွန္းမသိရင္၊ ဓါးကို ထုတ္ျပရဲတဲ့ သတၱိရွိသလားလို႔ ေမးခဲ့ပါတယ္။ လူထုက တခဲနက္ ေထာက္ခံပါတယ္။ ကိုမင္းကိုႏို္င္က အရပ္သားအစိုးရကို သံသယရွိေပမဲ့ အမ်ဳိးသား ျပန္ လည္ သင့္ျမတ္ေရး အတြက္ ပါးစပ္ပိတ္ထားေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကိုမင္းကိုႏိုင္ဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစား လိုက္နာပါမယ့္ အေၾကာင္း ဝန္ခံလက္မွတ္ေရးထိုးခ်င္စိတ္ ရွိပုံမရပါဘူး။ ကိုကိုႀကီးကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ေရြး ေကာက္ပြဲဝင္တာကို ေထာက္ခံရတာဟာ အင္မတန္ စြန္႔စားရတဲ့ ေထာက္ခံမႈလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ထဲမွာ ေဒၚစုေရြးေကာက္ပြဲဝင္တာကို ႏွစ္နွစ္ကာကာ ေထာက္ခံသူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။

အေပ်ာ့သမားေတြက ကိုမင္းကိုႏိုင္ရဲ့ ဓါးကိုလည္း စိုးရိမ္ပုံရပါတယ္။ ကိုမင္းကိုႏိုင္ရဲ့ လူထုေထာက္ခံမႈပမာဏကလည္း သိပ္ ႀကီးမားလို႔ အတိအလင္း ေဝဖန္ေျပာဆိုသံမ်ဳိးကိုေတာ့ သိပ္မၾကားရပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ မစႏၵာမင္းကို ေထာင္ကလြတ္အလာေစာင့္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ ေနရာခ်န္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ ခ်ဳပ္ဟာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြကိုေတာ့ ဖိတ္ေခၚကမ္းလွမ္းခဲ့တာမ်ဳိး မေတြ႔ရပါဘူး။ (က်ေနာ္ မသိတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘယ္လိုသေဘာ ထားသလဲ ဆိုတာကေတာ့ အလြန္စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၾကာမွ လူခ်င္းျပန္ဆုံေတြ႔ခြင့္ရၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတြ ဟာ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံ၊ ၂၀၀၇ အေရးေတာ္ပုံႀကီးေတြကို ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့ၾကသူေတြ ျဖစ္ၿပီး၊ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ကေတာ့ ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံမႈ၊ ႏိုင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈကို အႀကီးမားဆုံးရရွိထားသူ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးဟာ သူရဲေကာင္းေတြပါ။ သူတို႔ဘယ္လိုမ်ား လက္တြဲၿပီး တုိင္းျပည္ေကာင္းက်ဳိး သည္ပိုးၾကမလဲ ဆိုတာဟာ အား လုံးသိခ်င္ၾကသလို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့အရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ ဥပမာေတြကို ေထာက္ထားၾကည့္ရင္ ဒီမိုကေရစီ သမားေတြ အၾကားမွာ အေပ်ာ့အမာ လက္တြဲၿပီး တအုပ္စုနဲ႔ တအုပ္စု အၾကားမွာ အကူအညီေပး ခ်ီတက္ၾကဖို႔ ဆိုတာဟာ အေျပာလြယ္သေလာက္လက္ေတြ႔ သိပ္မလြယ္လွဘူးဆိုတာ ေတြ႔လာရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သံသယ ျဖစ္မိတယ္လို႔ က်ေနာ္ဆိုခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူး။ နည္းမ်ဳိးစုံ၊ အသြင္သဏၭာန္မ်ဳိးစုံနဲ႔ ခ်ီတက္ေရး လမ္းေၾကာင္းဟာ က်ေနာ္တို႔ အ ေနနဲ႔ မလြဲမေရွာင္သာ သြားရေတာ့မွာပါ။ ဒီေတာ့ မလြယ္လွဘူးဆိုတဲ့ ကိစၥကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကရပါေတာ့မယ္။ တကယ္ တန္း ဒီလို သြားရ ေတာ့မယ္ဆိုရင္ တဖက္နဲ႔ တဖက္ စည္းေစာင့္ၾကဖို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် တဖက္နဲ႔ တဖက္ ကူညီၾကဖို႔၊ အ ေတြး အေခၚအရေရာ၊ လက္ေတြ႔ အရပါ တဘက္ကို တဘက္ အေႏွာက္အယွက္ မေပးၾကဖို႔ဟာ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။

ျပတ္သားသူေတြဘက္က ေရြးေကာက္ပြဲဝင္သူေတြကို မဝင္ပါနဲ႔လို႔ မတားရုံသာ မက သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ ဝန္းရံေပးပါ မယ္လို႔ေတာင္ ဆိုခဲ့ၾကပါၿပီ။ ပါးစပ္ပိတ္ေပးသူေတြကလည္း ပိတ္ေပးခဲ့ၾကပါၿပီ။ ျပတ္သားသူေတြဘက္က ဒီလို သေဘာ ထား ႀကီးၾကသလို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူေတြဘက္ကလည္း သေဘာထားႀကီးၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ဆႏၵျပတာ ေဒၚစုကို ေႏွာက္ယွက္ တယ္ လို႔ မေျပာပါနဲ႔။ ေဒၚစုကို ဆႏၵ ျပတာမဟုတ္၊ စစ္အစိုးရကို ဆႏၵျပေနတာဆိုတာကို နားလည္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။
ျပတ္သားသူေတြနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ၾကားမွာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူက ၾကားကဝင္လာတာမ်ဳိးဟာ ျပတ္သားသူေတြ အတြက္ အခက္ ေတြ႔ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ေရွ႔မွာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူေတြက ဒိုင္းလုပ္ၿပီး အကာအကြယ္ေပးေနရင္ ျပတ္သားသူေတြ အခက္ေတြ႔ေစႏိုင္ပါတယ္။ အဲသလို အခက္ေတြ႔ရင္ စိတ္ဝမ္းကြဲျပားမႈေတြ တိုးပြားလာၿပီး ညီညြတ္ေရး ပ်က္ျပားမွာကို စိုး ရိမ္ရပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ကာလတုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရွိေနသမွ်မွာ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္စရာ မလို ဘူးလို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊကေျပာေၾကာင္း သတင္းတခုထြက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီသတင္းမွန္ေနသလားဆိုတာ အခု ျပန္စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူထုေတြ ဆႏၵမျပဖို႔ ၊ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြ မလုပ္ဖို႔ အတြက္ ဦးသိန္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အသုံးခ်ေနသလားဆိုတာ မ်ဳိးေတာင္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါၿပီ။ လူထုဆႏၵျပပြဲ၊ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ တခါမွ ဦးမေဆာင္ခဲ့ဖူး၊ မပါဝင္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ၁၉၈၈ ခု၊ ၂၀၀၇ ခု လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေဒၚစုမပါတဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈ ေတြ ျဖစ္ၿပီး ေဒၚစုကေတာ့ အဲဒီ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြရဲ့ ေအာင္သီးေအာင္ႏွံကို စားသုံးခြင့္ရသူသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ တန္း ေဒၚစုကသာ ေခါင္းေဆာင္မယ္ဆိုရင္ လူထုက ေနာက္ကလိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚစုဟာ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို ဘယ္တုန္းကမွ အားမေပးခဲ့ပါဘူး။ ဦးမေဆာင္သလို ကိုယ္တိုင္ လည္း မပါဝင္ဖူးပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ လူထု လႈပ္ရွားမႈကို မယုံၾကည္ရင္လည္း ရွိပါေစ။ လူထုရဲ့ အားေပးယုံၾကည္မႈ ရထားသူ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္အေနနဲ႔ သူယုံၾကည္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ေဆာင္ရြက္တာကို တေလးတစား ေစာင့္ၾကည့္သည္းခံ ပါ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ လူထု လႈပ္ရွားမႈေတြကို မဟန္႔တားေစခ်င္ပါ။ ေဒၚစုကိုယ္တိုင္ ဟန္႔တားတာမ်ဳိးကို က်ေနာ္ေတြ႔လို႔ ေျပာ တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚစုလုပ္သမွ် ေထာက္ခံသူေတြက လူထုလႈပ္ရွားမႈကို ဟန္႔တား ကန္႔ကြက္ ႐ႈတ္ခ်လာတာ မ်ဳိး ေတြ၊ တိုက္ခိုက္ထိုးႏွက္လာတာမ်ဳိးေတြ ရွိေနလို႔ေျပာတာပါ။ ဒီ႐ႈတ္ခ်မႈေတြ၊ တိုက္ခိုက္ထိုးႏွက္မႈေတြဟာ ေဒၚစု ႏႈတ္ဖ်ား ကေန တိုက္ရိုက္ထြက္မလာေပမဲ့ ေဒၚစုရဲ့ ဆႏၵ၊ ေဒၚစုရဲ့ အျမင္ကို တိုက္ရိုက္ထင္ဟပ္ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ ဒီအခါမွာ ညီ ညီညြတ္ညြတ္ခ်ီတက္ၾကဖို႔ ဆိုရင္ ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ ျပန္မနင္းၾကဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုယ့္လူပါးစပ္ကိုယ္ လိုက္မပိတ္ဖို႔ လိုပါ တယ္။ သမၼတႀကီး အထင္လြဲမွာစိုးလို႔၊ ေခါင္းမာဂိုဏ္းေတြ ေၾကာက္ၿပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားမွာစိုးလို႔ ျပတ္ သားသူေတြကို ျငိမ္ျငိမ္ေနၾကလို႔ တားဆီးတာမ်ဳိး မလုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ေျပာခ်င္တာတခုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို က်ေနာ္ေဝဖန္ခဲ့ပါတယ္။ ခုလည္း ေဝဖန္ေနဆဲပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တိုက္ခိုက္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အေလးအနက္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ NLD ကို ဒီမိုကေရစီ အေရး အတြက္ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ေစခ်င္လို႔သာ အခုလို ေဝဖန္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီး လည္း ေဝဖန္ဦးမွာပါ။ ဒီလို ေဝဖန္တာဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားေနေသးလုိ႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ညီညြတ္ေရး ပ်က္ျပားေအာင္ ေဝဖန္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ညီညြတ္ေရး မပ်က္ျပားေစခ်င္လို႔ ေဝဖန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုထိ ေျပာခဲ့တာဟာ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ အၾကားမွာ ညီညြတ္ေရး မပ်က္ျပား မထိခိုက္ပဲ၊ သူ႔လမ္းသူေလွ်ာက္ ကိုယ္လမ္းကိုယ္ ေလွ်ာက္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ခ်ီတက္ႏိုင္ေရး အတြက္ ညွိႏိႈင္းတဲ့သေဘာပါ။ က်ေနာ္တို႔အၾကားမွာ အျမင္ကြဲ ေတြရွိေနတာကိုေတာ့ အရွိကို အရွိအတုိင္းလက္ခံၾကပါစို႔။ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ လက္မခံလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဒါကို လက္ခံမွလည္း က်ေနာ္တို႔ ေရွ႔ဆက္လို႔ ရမွာပါ။ အျမင္ကြဲတာကို လက္ခံၿပီး က်ေနာ္တို႔ လမ္းခြဲ ေလွ်ာက္ၾကရေအာင္ ပါ။ ဒါေပမဲ့ လမ္းခြဲေလွ်ာက္ၾကတဲ့ အခါ ရန္သူေတြလို မခြဲဖို႔၊ သူစိမ္းေတြလို မခြဲဖို႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးတာျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ ေဆြေတြလို ခြဲဖို႔ ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြလိုခြဲဖို႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးပါတယ္။ ျငင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ ခြဲေလွ်ာက္နည္း ကတၱီပါ လမ္းခြဲ ခြဲၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တပတ္ ဆက္ေရးမယ့္ ေဆာင္းပါးမွာေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွ မဝင္ရင္ ဘာဆက္လုပ္မလဲ၊ ဒါကလြဲၿပီး တျခား ဘာ ဆက္လုပ္စရာရွိေသးလို႔လဲ လို႔ေမးခြန္းထုတ္ၾကသူေတြအတြက္ က်ေနာ္တို႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကမယ္ဆိုတာကို ေျပာပါ မယ္။ သေဘာထား ျပတ္သားသူ၊ ေရြးေကာက္ပြဲလမ္းေၾကာင္း မလိုက္လုိသူေတြ အတြက္ ေရွ႕ဆက္လုပ္ၾကရမယ့္ အပိုင္းကို ဆက္ၿပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။

ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း