ႏိုင္ငံေရးသမား ေရာင္းရန္ရွိသည္ (အပိုင္း ၁)

ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေစ်းကြက္ကို ဘုရားသဖြယ္ ကိုးကြယ္လာေနလိုက္ၾကတာ ခုေတာ့ အားလုံးဟာ ေရာင္းကုန္ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ။

လုပ္အားကလည္းေရာင္းကုန္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ပါမစ္ကလည္း ေရာင္းကုန္၊ ပညာေရးကလည္း ေရာင္းကုန္၊ မိန္းကေလးေတြကလည္း ေရာင္းကုန္ျဖစ္လာတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ နာမည္ႀကီး ဓမၼကထိက ဘုန္းေတာ္ႀကီးတခ်ဳိ႕ရဲ႕ တရားပြဲေတြကိုေတာင္ ေရာင္းကုန္လို႔ သေဘာထားၿပီး လုပ္စားသူေတြ ရွိလာတယ္။

အဲသလို ေပၚထြက္လာတဲ့ ေရာင္းကုန္ေတြအနက္မွာ ေစ်းအေပါဆုံး ေနာက္ဆုံးေပၚ ေရာင္းကုန္ကေတာ့
ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတဲ့ ေရာင္းကုန္ပဲ။

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ေရာင္းေနဝယ္ေနလိုက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေစ်းတည့္ကုန္ပါၿပီ။ ဝယ္လို႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ နည္းနည္းပါးပါးပဲ က်န္လိမ့္မယ္။ ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။

ရွယ္ယာနဲ႔ ေငြေၾကးအေရာင္းအဝယ္လုပ္ ေစ်းကစားတဲ့ နာမည္ေက်ာ္စီးပြားေရးသမား ေဂ်ာ့ဆိုးေရာ့စ္ ျမန္မာႏိုင္ငံလာသြားတုန္းက ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔သြားတာကို အားလုံးမွတ္မိၾကမယ္ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆိုးေရာ့စ္ ျပန္သြားၿပီးေနာက္မွာ ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြၾကား ပူညံပူညံ ျဖစ္သြားတဲ့ ျပႆနာတခုကိုေတာ့ လူအမ်ားသိၾကမယ္ မထင္ဘူး။ လူအမ်ား မသိၾကေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝိုင္းမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဆိုးေရာ့စ္က ကိုကိုႀကီးလက္ထဲထည့္သြားတဲ့ ေဒၚလာ ၂ ေသာင္းခြဲ ကိစၥပါ။ အဲဒီ ေဒၚလာ ၂ ေသာင္းခြဲကို ကိုကိုႀကီးက ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘဲ တေယာက္တည္း ဒိုင္လွ်ဳိေလးဖြက္သုံးေတာ့ ကိုျမေအးက ေမးခြန္းထုတ္၊ ကိုကိုႀကီးက အိုးနင္းခြက္နင္း ေျဖရွင္းခ်က္ထုတ္၊ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾက၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ စည္းလုံးညီညြတ္ေရး ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အက်င့္ပ်က္မႈကို ဖုံးဖိမ်ဳိသိပ္ထားလိုက္ၾကရတယ္။ အငယ္ပိုင္း ၈၈ တေယာက္ကေတာင္ "ကိုကိုႀကီးလုပ္လို႔ေပါ့ကြာ။ ငါသာလုပ္ရင္ ေဆာင့္ကန္ခံရတာ ၾကာၿပီ" လို႔ မေက်မနပ္ေျပာေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ သိန္းေလးဆယ္ကိုကိုႀကီး၊ ေနာက္ ေဒၚလာ ၂ ေသာင္းခြဲ ကိုကိုႀကီး တေယာက္ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္လို႔မ်ား ေနာင္အခါ သမိုင္းမွာ မွတ္တမ္းတင္ၾကမလား မသိဘူး။

၈၈ မ်ဳိးဆက္အဖြဲ႔နဲ႔ ဆိုးေရာ့စ္နဲ႔ အလြမ္းသင့္သြားလိုက္ပုံမ်ားကေတာ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ေတာင္ ပြင့္လင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအဖြဲ႔နာမည္ ျဖစ္သြားတဲ့အထိပါပဲ။

၈၈ မ်ဳိးဆက္အဖြဲ႔ဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မႈ အမ်ားဆုံးရတဲ့ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ပဲ။ အမ်ားဆုံး ေထာက္ပံ့ေၾကးရတာကေတာ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ နာမည္နဲ႔ရတာက အမ်ားဆုံးပဲ။ ဘယ္ေလာက္ဝင္ၿပီး ဘယ္္ေလာက္ထြက္တယ္ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိၾကဘူး။ ေငြဝင္ေငြထြက္ကို အဓိက စီမံခန္႔ခြဲေပးတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ ရဲ႕ လက္႐ံုးႀကီးကေတာ့ ကိုဂ်င္မီလို႔ အမ်ားသိထားၾကတယ္။

၈၈ မ်ဳိးဆက္အဖြဲ႔ဟာ ေငြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ေပးသမွ်ယူ၊ လွဴသမွ်စားေနတယ္လို႔ ထင္စရာျဖစ္လာတယ္။ ဂစ္တာဘန္းျပၿပီး ခ႐ိုနီေပးတဲ့ေငြကို လက္ခံသလို ၊ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ၈ ေလးလုံး ႏွစ္ပတ္လည္ ေန႔ႀကီးမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ႏိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ေပးလာတဲ့ေငြကိုလည္း လက္ခံပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၃ ရွစ္ေလးလုံး ႏွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနားဟာလည္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သြားဖိတ္လို႔ အႀကီးအက်ယ္ အျငင္းအခုန္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတာက ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္မွာရတဲ့ လွဴဒါန္းေငြ သိန္း ၈၀၀ ေက်ာ္ကို စာရင္းမရွင္းႏိုင္တဲ့အခ်က္ပဲ။ ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္ကေန ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်ၿပီး၊ အဲဒီ ခ်ထားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အေကာင္ထည္ေဖာ္မယ့္ လုပ္ငန္းေဖာ္ေဆာင္ေရး ေကာ္မတီကို ေငြသိန္း ၅၅၀ လွဴဒါန္းမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အဲဒီ သိန္း ၅၅၀ ဆိုတာကလည္း ဘာဆုံးျဖတ္ခ်က္မွ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ရေသးခင္ တေန႔တျခား လုံးပါးပါးလာလိုက္တာ ခုေတာ့ ကုန္ေတာ့မေလာက္ ျဖစ္လာတယ္။  ဘယ္လိုကုန္၊ ဘယ္လိုေလ်ာ့သြားတယ္ဆိုတာကိုလည္း စာရင္းရွင္း ႏိုင္သူ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ သတင္းႀကီးေနတယ္။ ဘဏ္စာရင္းလက္ခံဖြင့္ထားသူ ကိုတိုးေက်ာ္လိႈင္နဲ႔ ကိုညိဳထြန္းတို႔ ၂ ေယာက္လည္း ဘာမွ တတ္ႏိုင္ၾကပုံ မေပၚဘူး။

၈၈ ေခါင္းေဆာင္ အားလုံးကိုယ္စီကိုယ္စီဟာ ခုေတာ့ ျပည္ေတာ္သာေနၾကၿပီ။ သူတို႔ လက္ထဲမွာ ဂလက္ဆီ ႏုတ္တူးေလးေတြ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ကိုင္ထားၾကေတာ့ ဂလက္ဆီႏုတ္တူး ဟာ ၈၈ ရဲ႕ အိုင္ဒီကဒ္လို႔ေတာင္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ လူေျပာမ်ားလာတယ္။ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့သူေတြကလည္းရွိလာ၊ ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲလာေတာ့ ၈၈ အဖြဲ႔က လူေတြကလည္း ဟိုလူက ႐ံုးခန္း တခန္းခြဲေထာင္ ဒီလူက ႐ံုးခန္းတခန္းေထာင္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ႐ံုးခန္းေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ ထြက္ေပၚလာတယ္။ ကိုကိုႀကီးဆိုရင္ သူတေယာက္ တည္းတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ႐ံုးခန္း ၂ ခန္း ၃ ခန္းဖြင့္ထားပါတယ္။ ၈၈ ေတြ အဲသလို သူတလူ၊ ငါတမင္း ျဖစ္လာလို႔ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝိုင္းမွာ သူတို႔ကို ၃၇ မင္းလို႔ေတာင္ ေလွာင္ေျပာင္ ေခၚေဝၚလာၾကတယ္။

ပညာေရးနဲ႔ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကို တာဝန္ယူထားတဲ့  ၈၈ ကိုစိုးထြန္းရဲ႕ ႐ံုးခန္းမွာဆိုရင္ အေမရိကန္က လွဴဒါန္းထားတဲ့ လက္ပ္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာ အလုံး ၃၀ ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီကြန္ျပဴတာေတြမွာ "မကၽြမ္းက်င္သူ မျပင္ရ၊ ေပါက္ကြဲတတ္သည္" ဆိုတဲ့ သတိေပးစာတန္းေတြေတာင္ ပါေနတယ္။ အေမရိကန္က သူတို႔ကို ဘယ္လို လက္ပ္ေတာ့ အမ်ဳိးအစားေတြကို ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လွဴဒါန္းထားတယ္ဆိုတာ စိတ္ဝင္စားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္တုန္းက ေက်ာင္းသားေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္ မိဘကေပးတဲ့ မုန္႔ဖိုးေငြကေလးထဲကေန ဖဲ့ထုတ္ၿပီး အိတ္စိုက္ လုပ္ၾကရတယ္။ အလုပ္သမားေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္လည္း ေခၽြးႏွဲစာထဲကေန စုေဆာင္းၿပီး ကိုယ့္ ဖာသာ ရန္ပုံေငြထည့္ၿပီး ျခစ္ျခဳတ္ႀကိဳးစားလုပ္ၾကရတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ေငြမရွိရင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာလာၾကတယ္။ ကိုယ့္ဖာသာ ႐ိုး႐ိုးသားသား ႏိုင္ငံေရးကို ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံလုပ္ခ်င္ သူေတြေတာင္ သူမ်ားေမးေငါ့ခံလာရၿပီး ကိုယ္ကပဲ တုံးလို႔အလို႔ တျပားမွ မရသလို ျဖစ္လာတယ္။ သူမ်ားေတြ လက္ဖ်ား ေငြသီးေနတာၾကည့္ၿပီး ႐ိုးခ်င္သူေတြေတာင္ ကလက္ခ်င္၊ ပ်က္ခ်င္လာၾကတယ္။

ဒီလို "ေငြမရွိရင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္လို႔မရ" ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚ ထူေထာင္လာၾကခ်ိန္မွာပဲ ေငြေပးခ်င္လို႔ ေငြထုပ္ပိုက္ရွာ ေနသူေတြကလည္း ျပည္တြင္းအထိ ေရာက္လာၾကတယ္။

အဲသလိုသူေတြထဲမွာ (၁) ေစာေစာကေျပာတဲ့ ေဂ်ာ့ခ်္ ဆိုးေရာ့စ္ ရဲ႕ အိုအက္စ္အိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ (၂) NED ပါတယ္။ (၃) ျပည္သူေတြရဲ႕ ေငြနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အလြဲသုံးစားလုပ္ခ်မ္းသာလာၾကၿပီး အခုအခါ၊ လက္ထဲက ေငြမည္း၊ နာမည္မည္း၊ သမိုင္းမည္းကို ေလွ်ာ္ဖြတ္ခ်င္ေနသူ ခ႐ိုနီေတြလည္း ပါတယ္။ သူတို႔အျပင္ (၄) ႏိုင္ငံေရးသမားကို ေငြနဲ႔ဝယ္ခ်င္တဲ့ လက္ရွိ အစိုးရနဲ႔ သူ႔ဝန္ႀကီးေတြလည္း ပါၾကပါတယ္။

NED (National Endowment for Democracy) ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဟာ နာမည္နဲ႔လုပ္ရပ္ ေျပာင္းျပန္ အခ်ဳိးက်တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးရယ္လို႔ ကမၻာ့ ဒီမိုကေရစီ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးပါ။ စီအိုင္ေအရဲ႕ ေရွ႕ေျပးတပ္ဖြဲ႔လို႔ ကိုယ္တိုင္ဝန္ခံထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းပါ။

ကမၻာတလႊားမွာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားစြာကို ႀကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္ခဲ့ဖူးသလို၊ NGO လို႔ေခၚတဲ့ အစိုးရနဲ႔ မပတ္ သက္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္ဝယ္ၿပီး တိုင္းငယ္ျပည္ငယ္ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို ႀကိဳးကိုင္ေဆာ့က စားေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးတခု ျဖစ္ပါတယ္။

အဲသလိုအဖြဲ႔အစည္းႀကီးက ျမန္မာဝန္ထမ္းခန္႔ထားၿပီး ဗမာျပည္ထဲက အဖြဲ႔အစည္းေတြအေၾကာင္း သတင္းေပး လုပ္ခိုင္းထားပါတယ္။ NED ဆီက ေထာက္ပံ့ေငြရေရးမွာ အဲဒီဝန္ထမ္းဟာ အေရးႀကီးပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္လာပါတယ္။

NED ဆီက ေငြလိုခ်င္ရင္ ေအာင္ေမာ္ဇင္နဲ႔ ဒီဇိုင္းနာ ပန္းခ်ီဆရာ တေယာက္ကို ကပ္ရမယ္လို႔ ရန္ကုန္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ လူအမ်ားနားလည္ထားၾကပါတယ္။ ေအာင္ေမာ္ဇင္ကေတာ့ ေစာေစာက ေျပာတဲ့ NED ရဲ႕ တရားဝင္ ျမန္မာဝန္ထမ္းပါ။ မႏၲေလးသား ဒီဇိုင္းနာကေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ NED ရဲ႕ေငြ ရရွိေရးမွာ အေရးပါေနရတယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကို အကပ္ေကာင္းရင္ ေငြတကယ္ရတာေတာ့ အမွန္ပါ။

ကိုတိုးေက်ာ္လႈိင္ကလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေဒၚလာ ၁ ေသာင္းခြဲရပါတယ္။ လက္ဝဲစာ ေရးဆရာႀကီးဆိုသူတခ်ဳိ႕ဦးေဆာင္တဲ့ စာေရးဆရာ သမဂၢေတာင္မွ စီအိုင္ေအရဲ႕ ေရွ႕ေျပးတပ္ဖြဲ႔ လို႔ေခၚတဲ့ NED ရဲ႕ ေထာက္ပံ့ေငြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ယူၾကပါတယ္။ စာေရးဆရာ သမဂၢက ေဒၚလာ ၂ ေသာင္းခြဲ ရပါတယ္။

၈၈ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ေနေစာင္းရင္၊ ေဖေသာင္းတို႔ အရည္ေတာင္းၿပီဆိုတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ စာအုပ္ထဲက အတိုင္း တံဆိပ္နီ၊ တံဆိပ္နက္၊ ႏွစ္ထပ္နက္ ပုလင္းေတြနဲ႔ ေကာင္းစားေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ထဲက အေရးပါတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဆိုရင္ ေဆးစြဲေန႐ံုမက လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္မႈ အပုပ္သတင္းကလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနပါတယ္။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြ ႏိုင္ငံျခားကေငြေတြ ဒီလိုမ်က္မ်က္ကေလးရၿပီး ေကာင္းစားေနၾကတာ သာဓုေခၚစရာ ပီတိပြားစရာလို႔ တခ်ဳိ႕က ထင္ခ်င္ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ တကယ္တန္း "ဆိုးေရာ့စ္ရဲ႕ အိုအက္စ္အိုင္" တို႔ "စီအိုင္ေအ ေရွ႕ေျပး NED" တို႔ရဲ႕ အေၾကာင္းကို သိၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ဖို႔ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီအဖြဲ႔ေတြ အေၾကာင္းကို ျပည့္ျပည့္စုံစုံသိဖို႔က ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ရွင္းျပဖို႔လိုပါမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ OSI နဲ႔ NED တို႔ကို အပိုင္းတပိုင္းစီ ခြဲၿပီး သပ္သပ္ ေျပာပါမယ္။

NED ကအခုလို ေျခလွမ္းသြက္ေနသလို သူ႔ရဲ႕ ၾသဇာအာဏာက ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီး လႊမ္းမိုးႀကိဳးကိုင္ထား တာကိုသိေတာ့ Myanmar Peace Centre က ေအာင္ေမာ္ဇင္ရဲ႕ အစ္ကို မင္းဇင္ကို တႏွစ္ လစာ ေဒၚလာ ၅ သိန္းေပးၿပီး အလုပ္လာလုပ္ဖို႔ေခၚပါတယ္။ တႏွစ္ ေဒၚလာ ၅ သိန္းဆိုတာဟာ တလ ေဒၚလာ ၄ ေသာင္းေက်ာ္ပါတယ္။ လူသိမ်ားနာမည္ႀကီးေနတဲ့ မင္းေဇာ္ဦးလစာ ေဒၚလာ ၁ ေသာင္းထက္ ၄ ဆေက်ာ္ မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းဇင္က ျငင္းပါတယ္။ အေရာင္းအဝယ္မျဖစ္လိုက္ေပမဲ့ ေပးတဲ့ေစ်းကိုက စိတ္ဝင္စားစရာလို႔ ဆိုရမွာပါ။

ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရးသိပၸံသင္တန္းေက်ာင္း YSPS ဆိုတဲ့ မဇင္မာေအာင္တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းကေတာ့ ဥေရာပႏို္င္ငံ တႏိုင္ငံကေန ေပါင္ ၁ သိန္း ေထာက္ပံ့တာကို ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒီေန႔ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ ရွိတဲ့ လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္း၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာ NED ၊ OSI ေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ႔ ကင္းလြတ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္း ဘယ္ႏွဖြဲ႔မ်ား ရွိပါသလဲ။ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းတခ်ဳိ႕ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမွန္သမွ် မကင္းရွင္းၾကသေလာက္ပါပဲ။ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုေတာ့ အေမရိကန္က တျခားလမ္းေၾကာင္းကေန အသြင္တမ်ဳိးနဲ႔ ေထာက္ပံ့ပါတယ္။

ႏိုင္ငံျခား အစိုးရရဲ႕ေငြ၊ ႏိုင္ငံျခားကေန ေငြေပးႀကိဳးကိုင္တတ္တဲ့ ေခါင္းကိုင္အဖြဲ႔ႀကီးေတြရဲ႕ေငြနဲ႔ လြတ္ကင္းတာဆိုရင္ မရွိေတာ့သေလာက္ဘဲ။ သူတို႔ေပးတဲ့ေငြ၊ သူတို႔အၾကံေပးဖြဲ႔စည္းခိုင္းတဲ့အဖြဲ႔၊ သူတို႔ခင္းေပးတဲ့ ကစားကြက္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္က နယ္႐ုပ္ကေလးေတြဟာ ကိုယ့္ကို သူမ်ားက ႀကိဳးကိုင္လို႔ကိုင္ထားမွန္း မသိဘဲ သူမ်ားစိတ္၊ ကိုယ့္ခႏၶာနဲ႔ လႈပ္ရွားေနၾကရသလို ျဖစ္လာပါတယ္။

မိ႐ိုးဖလာ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး အသင္းေတြနဲ႔ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးေတာ္ပုံမ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေတြေလာက္ပဲ ႀကိဳးကိုင္သူေတြရဲ႕ ေစ်းကြက္အျပင္ဖက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရပ္တည္တယ္လို႔ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ေျပာၾကပါတယ္။

ဒါေတာင္ ဘယ္ေလာက္သန္႔ရွင္းသလဲဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိလာပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က လူငယ္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕က NED ရဲ႕ ေထာက္ပံ့ေငြ ေဒၚလာ ၂ ေသာင္း ခြဲကို လက္ခံၿပီး စာဖတ္အသင္း လုပ္တယ္လို႔ ၾကားလာရပါတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး၊ အဖြဲ႔အစည္းက သေဘာမတူဘူးလို႔ ေျပာတဲ့အသံမ်ဳိးလည္း ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ထိပ္တန္းရာထူး ယူထားတဲ့ လူေတြလုပ္တာကို အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးဟာ စဥ္းစားစရာအဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဗမာျပည္က ႏိုင္ငံေရး ၊ လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြ အားလုံး NED ၊ OSI ရဲ႕ ေထာက္ပံ့ေငြေတြနဲ႔ ႀကီးပြားေနၾကၿပီဆိုပါေတာ့၊ ဒါဆိုရင္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ေရွ႕ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္သလဲ။ ေနာက္အပိုင္းေတြမွာ ဆက္ေရးပါမယ္။

ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း