ဒီေန႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမွာ “ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအၾကပ္အတည္းဆိုက္ေနတယ္” ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းေခတ္စား ေနပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက သူ႔ဖာသာသူ တည္႐ွိေနတာပါ။ အၾကပ္အတည္းဆိုက္ရေအာင္သူက လႈပ္ရ႐ွားရတဲ့ သက္႐ွိအရာ၀တၳဳမဟုတ္ပါဘူး။ အၾကပ္အတည္းဆိုက္ေနတာက ဒီ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး ေျပာဆို ျငင္းခံု၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနၾကသူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုမွ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုအၾကပ္အတည္းဆိုက္ေနတာလဲ။
အဓိကအက်ဆံုးအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကို တိတိ ပပ၊ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေျပာရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ကို ေရာက္လာလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လပိုင္းပဲလိုပါေတာ့တယ္။
ဒီေန႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ သိသာတဲ့ထူးထူးျခားျခား လကၡဏာႏွစ္ခု ႐ွိပါတယ္။ နံပတ္တစ္ကေတာ့ လက္႐ွိႏိုင္ငံေရး ျပႆနာအ၀၀ရဲ႕ ဆံုခ်က္ဟာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒျပႆနာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ မေတာ္မေလ်ာ္အခ်က္ေတြကို မဖယ္႐ွားဘဲ ဘယ္လိုမွ ထိေရာက္ေအာင္ မေျဖ႐ွင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး စတဲ့ ကိစၥေတြကေတာ့ ေျပာေနဖို႔ေတာင္ မလိုပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီေန႔ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကို အဓိက စမ္းသပ္ေတာ့မွာကေတာ့ ဒီ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲဆိုတာ ပါပဲ။ ဒါကို နည္းနည္း ပိုၿပီးအေသးစိပ္ေျပာရရင္ ဒီ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအထဲက ဘယ္အခ်က္ေတြ အေပၚမွာ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္႐ွိ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ ဒုတိယထူးျခားခ်က္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္အရပ္သားအစိုးရရဲ႕ “ဒီမိုကေရစီ” ေၾကာင့္ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးသမားေလာကမွာ ေျပာဆိုတာမွန္သမွ်ဟာ တ၀က္ခ်န္ေျပာတာခ်ည့္လို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစားအကုန္ စား၊ စကားအကုန္မေျပာနဲ႔ ဆိုသလို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာတာၾကားရခဲလွၿပီး “ဒါေပမဲ့” တလံုးခံတဲ့ သံတမာန္ဆံဆံ ေ၀့လည္လည္ စကားမ်ဳိးေတြပဲ ၾကားေနရေလ့႐ွိပါတယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား အမ်ားဆံုးေျပာၾကတာဆိုလို႔ အာဏာရေနတဲ့ ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ လို လူနဲ႔ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီက လူေတြေလာက္ပဲ႐ွိတာကို သတိထားမိပါတယ္။ သူတို႔မ်ားကေတာ့ ‘ေျပာ လိုက္ရင္ အျပတ္ခ်ည့္ပဲ’ လို႔ေတာင္ ေျပာရမလို ျဖစ္ပါတယ္။
သမတ ကို စစ္ဗိုလ္မွတပါး ဘယ္သူမွမျဖစ္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ထားတာ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲကို စစ္ဗိုလ္တမတ္သားက သာလာ ယံဇရပ္ပမာ ၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လို႔ရေအာင္ လုပ္ထားတာ၊ စစ္တပ္က အခ်ိန္မေ႐ြး “အာဏာသိမ္း” လို႔ ရေအာင္ လုပ္ထားတာ၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အေရးပါတဲ့အခ်က္ေတြကို စစ္တပ္ကသေဘာမတူဘဲ ျပင္လို႔ဖ်က္လို႔ မရ ေအာင္လုပ္ထားတာ စတဲ့အခ်က္ေတြကို အထင္အ႐ွားသိရက္နဲ႔ စစ္အစိုးရလို႔မေျပာႏိုင္ဘဲ၊ ဒီမိုကေရစီလမ္းကိုတက္လွမ္း ေနတာျဖစ္ပါတယ္လို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မ်က္စိမွိတ္ ေျပာေနၾကရတဲ့ ၀ဋ္က မကၽြတ္ခ်င္ၾကေသးဘူးလား။
အခုေတာ့ ဆင္ေ၀ွ႔ရန္ေ႐ွာင္ေတြ လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဘူးဆိုဘူး၊ ဖ႐ံုဆိုဖ႐ံု ႐ွင္း႐ွင္းျပတ္ျပတ္ ေျပာၾကရပါေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ အၾကပ္အတည္းေတြ႔ေတာ့တာေပါ့။
ဦးစြာအားျဖင့္ ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔အေနနဲ႔ သူတို႔ေတာင္းဆိုလို႔ေပၚလာတဲ့ “အႀကံျပဳခ်က္” သံုးသိန္းေက်ာ္ (သူတို႔အဆို) ကို တုန္႔ျပန္ရ၊ အေျဖေပးရေတာ့မယ္။ ႐ွင္း႐ွင္းျပတ္ျပတ္ ေျပာရေတာ့မယ္။ ေဒၚစု ကို သမတ မျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ တမင္လုပ္ထားတာျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳ ၀န္ခံရေတာ့မယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ “ဟုတ္တယ္ကြာ၊ ဘာျဖစ္ေသးလဲ” ဆိုတာမ်ဳိး ေျပာရပါ ေတာ့မယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ေျပာ၀့ံမွာပါ၊ သံသယ႐ွိစရာမလိုပါဘူး။ သူတို႔ေျပာသမွ်ကို တံဆိပ္တံုး႐ိုက္ အတည္ျပဳေပးမယ့္ “လႊတ္ေတာ္ႀကီး” ကလည္း အသင့္႐ွိေနသကိုး။
ဒီအခါမွာ သူတို႔တုန္႔ျပန္ခ်က္ေတြကို တျခားလူေတြ-အဖြဲ႔အစည္းေတြက ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မွာလဲ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တြရဲ႕ တုန္႔ျပန္ခ်က္ဆိုတာက ကိုယ့္ “အႀကံျပဳခ်က္” နဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနရင္ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ။ “ဒါျဖင့္လည္း ၿပီးတာပဲဗ်ာ” လို႔ ဆိုၿပီး ျပဳသမွ်ႏု၊ ပုသြားမွာလား။
ဒီေတာ့ကာ ဒီႏွစ္အတြင္း လြယ္လြယ္ေျပာရင္ပဲ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြကို စမ္းသပ္မွာ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္႐ွိေနတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ပထမအဆင့္က ဘယ္အခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုေတာင္းဆိုမွာလဲ ဆိုတာ။ ေနာက္တဆင့္က ကိုယ္ေတာင္းဆိုတာေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ျငင္းပယ္လိုက္ရင္ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဖို႔တင္ျပတယ္ဆိုတာဟာ ကံစမ္းမဲႏိႈက္သလို ကိုယ့္အဆိုေအာင္ျမင္ရင္အျမတ္၊ မေအာင္ျမင္လည္းအေရးမႀကီးဘူးလို႔ လုပ္မရဘူးဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
ျပင္ဆင္ဖို႔တင္ျပတယ္ဆိုရင္ စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ ကဏၬေကာစ ျဖစ္မယ့္အခ်က္ေတြ တင္ျပ၀့ံပါ့မလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျပင္ဆင္ဖို႔တင္တယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးရယံု အေပၚယံအခ်က္ေတြပဲ တင္မွာလား။ အခုအခါမွာ စစ္အစိုးရနဲ႔ ႀကံ႕ဖြတ္ပါတီတို႔ကလည္း ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာ ျပင္သင့္တာေတြ႐ွိတယ္၊ ျပင္ရမယ္လို႔ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ျပင္မယ္ ဆိုတာေတြက တိုင္းျပည္ကို စစ္အုပ္စုက ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေအာင္ ျပ႒ာန္းထားတဲ့အခ်က္ေတြကို ျပင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လက္ခံထားရတယ္ဆိုတာမွာ သာမန္အရပ္သားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားမတူပါဘူး။ သာမန္အရပ္သားကေတာ့ မတတ္သာလို႔ဆိုၿပီး သူနဲ႔မဆိုင္သလို ေနလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူကေတာ့ တာ၀န္႐ွိပါတယ္။ အ႐ံႈးေပးၿပီး ဒါႀကီးနဲ႔ ဆက္ႏွစ္ပါးသြားေနရင္ အဓိပၸာယ္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္။
ေျပာရရင္ ဇာတ္လမ္းတြဲက ႐ွည္မယ့္သေဘာပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဘက္က ဘာလုပ္မလဲ။ အဲဒီလိုလုပ္လာရင္ အရပ္၀တ္ စစ္အစိုးရက ဘာလုပ္မလဲ။ ဗိုလ္ေဌးဦး ေျပာခဲ့တဲ့စကားအတိုင္း ကာလံုက အာဏာသိမ္းဖို႔လိုတယ္ဆိုၿပီး သိမ္းမွာလား။ သိမ္းရင္ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မွာလဲ။
ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ေျပာတဲ့ သမိုင္းကေပးလာတဲ့ တာ၀န္ႀကီးကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကသား အားလံုးရဲ႕ ပုခံုးေပၚမွာေရာက္ေနပါၿပီ။ ဦးသိန္းစိန္ စစ္အစိုးရကေတာ့ စစ္အုပ္စုအဆက္ဆက္က ေပးထားတဲ့တာ၀န္ကုိ ေက်ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းေဆာင္ပါလိမ့္မယ္။ က်န္ႏိုင္ငံေရးေလာကသားေတြကေရာ- ဘယ္သူေပးတဲ့တာ၀န္ကို ထမ္းမွာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေ႐ွာင္မွာလား။
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
No comments:
Post a Comment