ဘယ္လိုေျပာမလဲ။ မိုးသီးဇြန္ဟာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္စိတ္ထားခဲ့တယ္။ ထားပါေတာ့။ ၁၉၈၉ မွာ မိုးသီးဇြန္ကို စစ္အစိုးရက အေသရရ အရွင္ရရ လိုခ်င္လို႔ လိုက္ဖမ္းခဲ့တဲ့အတြက္ မိုးသီးဇြန္ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ထြက္ေျပးခဲ့ရ တယ္၊ ဒါဟာ ေျမရုိင္းလို႔ ပန္း႐ိုင္းတဲ့ကိစၥပဲ။ မိုးသီးဇြန္ဟာ လက္နက္ကိုင္ခ်င္လို႔ ဘိုးရင္းဂ်က္ ၇၄၇ ကိုစီးၿပီး သြားခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။
ပုန္းလ်ဳိးကြယ္လ်ဳိးနဲ႔ ေခြးတိုးေပါက္ကေန ျမန္မာျပည္က ထြက္ခဲ့ရတာ။ စစ္ေခြးေတြရဲ့ ႐ိုက္ခ်က္ဒဏ္ကိုေၾကာက္ၿပီး အုတ္ ႐ိုးနဲ႔ သံတိုင္ၾကားမွာ လုပ္စရာဘာမွမရွိလို႔ M16 ေမာင္းျပန္ေသနတ္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ မိုးသီးဇြန္ ဟာ အာ ဏာရွင္မဟုတ္သလို သူရဲေကာင္းလဲမဟုတ္သလို လူသတ္သမားလဲ မဟုတ္ဘူး။
သူလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ထြက္သြားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး(မကဒတ) ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာ ဥကၠ႒ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ၾကားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္အပါအ၀င္ အေျခခံေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢရဲ႕ အေျခခံေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အင္းစိန္ရဲ႕ အုတ္႐ိုးနဲ႔ သံတိုင္ၾကားကို ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။
ဒါဟာ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ့လမ္းပဲ။ မိုးသီးဇြန္က လက္နက္ကိုင္ဖို႔ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ထြက္တယ္။ က်ေနာ္က လက္ နက္ကိုင္၀ါဒကို မႀကိဳက္လို႔ ေျမေပၚေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရင္း အဖမ္းခံတယ္။ ဒါဘာျဖစ္လဲ။ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲပိုင္ခြင့္ရွိ တယ္။ ဒါကေဖာက္ျပန္တာတာလား၊ လက္နက္ကိုင္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ ေတာခိုတာက ေဖာက္ျပန္တာလား၊ လက္ နက္မကိုင္ခ်င္လို႔ လူသတ္၀ါဒကိုမုန္းလို႔ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးလုပ္တာက ေတာ္လွန္ေရးကို ဖီလာဆန္႔က်င္တာလား၊ ေထာင္က်ခံတာက ခတ္ညံ့ညံ့ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚလား။
ေသခ်ာတာက က်ေနာ္တို႔ ေထာင္တြင္းတိုက္ပြဲေတြ ဆက္ တုိက္ျဖစ္ပြားေနခ်ိန္မွာ မိုးသီးဇြန္ တေယာက္လဲ M 16 က က်ည္ေတြ ထြက္သင့္သေလာက္ထြက္ၿပီးသြားၿပီး။ ဒီသမိုင္းကို ဘယ္သူျငင္းမလဲ။
အပိုင္း (၄) ကို ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ထက္ရာဇာ
No comments:
Post a Comment