ငွက္ေရ...
သစ္ပင္တပင္လုံး
အရြက္ဆိုလို ့
တရြက္မွမရွိေတာ့ဘူး။
ေျမႀကီးေအာက္
ေတာက္ပတဲ့အျမစ္ေတြသာ
႐ုန္းကန္တုန္းေပါ့။
မင္းေသသြားတာေကာင္းတယ္
ငွက္။
ႏို႔မို႔ရင္
မင္းသီခ်င္း ‘‘အဆုံးသတ္တိုက္ပြဲ”
မူးမူးနဲ႔ေအာ္ေနတဲ့ငနဲေတြ
မင္းဆဲမိေနဦးမယ္။
မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔လက္မွာ
ေသသူကို
ရွင္သူ မနာလိုျဖစ္သတဲ့။
ျဖစ္မေပါ့
ေသသူေတြက
နာမည္ေကာင္းနဲ႔ေသသြား
ေျမႀကီးထဲ
ဘယ္ေတာ့မွသစၥာမေဖာက္။
ရွင္သူေတြသာ
မထင္မွတ္ဘဲ
တေယာက္ၿပီးတေယာက္
သစၥာေဖာက္သြား
မေသခင္
နာမည္ဆိုးနဲ႔ေပ်ာက္သြား။
ဒီေန႔က
တိုက္ပြဲမလို
ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔သာလိုသတဲ့။
ေခတ္ႀကီးထဲ
တဝုန္းဝုန္းခုန္ခ်
အတုံးအ႐ံုး
ေႂကြျပေနလိုက္ၾကတာ
သစ္ပင္တပင္လုံး
အ႐ႈိးရာေတြခ်ည္းပါလား။
ငွက္ေရ...
သူတို႔ပဲ သူရဲေကာင္း
သူတို႔ပဲ သစၥာေဖာက္။
ေႁမြေပြးကိုက္တုန္းကမေသ
ျမက္ေရွာပတ္မွေသၾက
မတတ္ႏိုင္ဘူး။
မေသခင္
ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့အနာဂတ္ကိုေတာ့
ေတြ႔ေအာင္ရွာရဦးမယ္။
အေမဇုန္ျမစ္ႀကီးရဲ႕
ေအာက္နက္နက္မွာ
ေနာက္ထပ္ အေမဇုန္ျမစ္ႀကီးတစင္း
ရွိေနတယ္ဆိုတာ
(ေျမႀကီးေအာက္က)
မင္းအသိဆုံးေပါ့ကြာ။
ငွက္ေရ...
မင္းေသသြားတာေကာင္းပါတယ္။
ေျမႀကီးေအာက္မွာပဲ
စိမ္းစိုတဲ့အျမစ္ေတြနဲ႔
ဒို႔ေခတ္ကိုေရာက္ႏွင့္ေနဦးေပါ့ ညီေလးရာ။ ။
(ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ)
ေအာင္ေ၀း
ၾသဂုုတ္ ၁၃၊ ၂၀၁၃
No comments:
Post a Comment