တစ္ခု တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ (မိုးသစ္ေ၀)

“ကၽြန္ေတာ္ စၿပီး ေမးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို တ၀မ္းပူစသတ္ တစ္ လို႔ အရင္ေရွးထံုးမရိွပဲ အမွားႀကီး စေရးခဲ႔တာ ဦးေန၀င္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း ဆရာတို႔ ေျပာျပေပးပါဦး”

“သိပ္ဟုတ္တာေပါ႔ကြာ။ ျပန္ေျပာရရင္ေတာ႔ တ႐ုတ္ျပည္က တိန္႔ယင္ေရွာင္ အလည္လာတုန္းကေပါ႔။ တခါမွ စာတပုဒ္ကို ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မေရးဖူးတဲ႔ ဦးေန၀င္းက
ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရးၿပီး သတင္းစာထဲမွာ ထည့္ခိုင္းတယ္ ကြာ။ သတင္းစာ အယ္ဒီတာေတြလည္း….”

တစ္ခု တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္

“ဦးေန၀င္းရဲ႕ေနာက္ၿမီးဆြဲ မလုပ္ခ်င္ၾကနဲ႔ေတာ႔လို႔ ေျပာလိုက္တဲ႔ ဆရာေမာင္သင္းခိုင္၊ ဆရာေမာင္ၾကဴးရင္႔တို႔ႏွင္႔ စာေပစကား၀ိုင္း”

ပ်ဥ္းမနားကဗ်ာဆရာမ်ား ေတြ႔ဆံုေလ႔ရိွရာ ကိုမိုးႀကီး(ကဗ်ာဆရာမိုးေက်ာ္ေအာင္) ရဲ႕ Rain ကဖီးကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေတာ႔ ဆရာေမာင္သင္းခိုင္က ေရာက္ႏွင့္ၿပီ။
“မဂၤလာပါဆရာ”

“မဂၤလာပါ ကိုမိုးသစ္ေ၀ေရ၊ ထိုင္ကြာ၊ ဗိုလ္ၾကဴးလည္း ခဏေနရင္ ေရာက္လာလိမ္႔မယ္”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ခံုတလံုးမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္ရင္း လက္ဖက္ရည္တခြက္ မွာလိုက္ပါတယ္။

“ဆရာေရ ဒီေန႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆရာတို႔နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးစရာေလးေတြ ရိွတယ္။ ဒီကိစၥက ကၽြန္ေတာ္လည္း သိမီသေလာက္ေတာ႔ သိမီခဲ႔တယ္ေပါ႔ေလ။ ဒါေပမယ္႔ ဆရာတို႔ေျပာတာ ၾကားရရင္ ပိုၿပီး ျပည္႔စံုမယ္ ထင္လို႔ပါ”

“ဘာကိစၥမ်ားလဲ ဆိုပါဦး”

“တစ္ခု၊ တစ္ေကာင္၊ တစ္ေယာက္ဆိုတဲ႔ အေရးအသား အမွားကိစၥပါဆရာ”

“သိပ္ေကာင္းတယ္ေဟ႔၊ ဒီကိစၥကို အမွန္အတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္ေဖာ္ထုတ္သင္႔တာၾကာေနၿပီ။ ေဟာ .. အေတာ္ပဲ။ ဗိုလ္ၾကဴးလည္း ေရာက္လာၿပီ။ စကား၀ိုင္းေလး ပိုၿပီး စိုျပည္သြားတာေပါ႔ကြာ”

ဗိုလ္ၾကဴးလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ခ်စ္စႏိုးေခၚတဲ႔ ကဗ်ာဆရာေမာင္ၾကဴးရင္႔ စားပြဲမွာ၀င္ထိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔စကား၀ိုင္းေလး စၿပီး အသက္၀င္သြားပါေတာ႔တယ္။

သင္း။ ။ ဗိုလ္ၾကဴးေရ၊ ငါတို႔ အခုေျပာေနတာက တစ္ခု တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ ဆိုတဲ႔ အေရးအသား အမွားကိစၥကြာ။ တခ်ဳိ႕ေတြလည္း တခု တေကာင္ ဆိုၿပီး ျပန္ျပင္ေရး ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ေတာ႔ ျဖစ္မလာ ေသးဘူး။ ဒီေတာ႔ ဒီကိစၥကို အမ်ားျပည္သူလည္း ျပန္သတိရလာေအာင္ အမွန္ အတိုင္း ျပန္ေရး လာၾကေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္သင့္ၾကသလဲ ေဆြးေႏြးၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား””

ၾကဴး။ ။ သိပ္ေကာင္းတာေပါ႔ ဗိုလ္ႀကီးရာ၊ ကိုယ္ကေတာ႔ ကဗ်ာတပုဒ္ထဲမွာေတာင္ ထည္႔ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ကဗ်ာဆိုေတာ႔ ဖတ္တဲ႔လူနည္းေတာ႔ သိပ္ၿပီး မပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ႔ဘူးေပါ႔။ ဒီအေၾကာင္းကို ၀ိုင္းေဆြးေႏြးၾကၿပီး ေဆာင္းပါးေရး၊ ဂ်ာနယ္မွာထည့္ခိုင္းရင္ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္””
မိုး။ ။ ဒီေန႔ေျပာသမွ်ကို မွတ္သားၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေရးေပးပါ႔မယ္။ ကဲ ကၽြန္ေတာ္ စၿပီး ေမးခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလို တ၀မ္းပူစသတ္ တစ္ လို႔ အရင္ေရွးထံုးမရိွပဲ အမွားႀကီး စေရးခဲ႔တာ ဦးေန၀င္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း ဆရာတို႔ ေျပာျပေပးပါဦး””

သင္း။ ။ သိပ္ဟုတ္တာေပါ႔ကြာ။ ျပန္ေျပာရရင္ေတာ႔ တ႐ုတ္ျပည္က တိန္႔ယင္ေရွာင္ အလည္လာတုန္းကေပါ႔။ တခါမွ စာတပုဒ္ကို ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မေရးဖူးတဲ႔ ဦးေန၀င္းက ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရးၿပီး သတင္းစာထဲမွာ ထည့္ခိုင္းတယ္ ကြာ။ သတင္းစာ အယ္ဒီတာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းေျခာက္ခဲ့ရတယ္တဲ႔။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔ေဆာင္းပါးထဲမွာ တခါမွ သံုးေလ့သံုးထမရိွတဲ့ အသံုးအႏႈန္း အမွားေတြ ပါေနလို႔ပဲ။

“အေဆြေတာ္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး၊ တစ္ျပည္ေထာင္နဲ႔ တစ္ျပည္ေထာင္ ”” စသျဖင့္ ေပါ႔ကြာ။ ေရးထံုးအမွားကို အမွန္လို႔ မွတ္လာခဲ့ရတဲ့ အခုေခတ္ လူငယ္တေယာက္ ဖတ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဘာမွားလို႔လဲေပါ႔ကြာ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို မ်က္စိထဲမွာ ထူးဆန္းေနတဲ့ သတ္ပံု အမွားႀကီးေပါ႔ကြာ။ အယ္ဒီတာေတြလည္း ဦးေန၀င္းေရးတာဆိုေတာ့ မျပင္ရဲဘဲ ဒီအတိုင္းပဲ သတင္းစာထဲ ထည့္ေပးလိုက္တာေပါ႔။ ေနာက္ေန႔ အဲဒီေဆာင္းပါး ဖတ္ၿပီးသူေတြက ျပံဳးေစ႔ေစ႔နဲ႔ေပါ႔ကြာ။ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ လုပ္ေနၿပီး စာေလးတပုဒ္ေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္မေရးႏိုင္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ေပါ႔။

ၾကဴး။ ။ အဲဒီအမွားကို မသိလိုက္မသိဖာသာဘဲ ေနလိုက္ၾကရင္ေတာ့ အဲဒီကိစၥက အဲဒီမွာပဲ ၿပီးခဲ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕ေနာက္လိုက္ေတြက ငါတို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေရးတဲ့ အတိုင္း လိုက္ေရးၾကမယ္ဆိုၿပီး လိုက္ေရးၾကရာက အဲဒီလိုအမွားေရးတဲ့ လူေတြ အေတာ္ေလးမ်ားလာၿပီး၊ အမွားနဲ႔အမွန္ ေရာေထြးလာတယ္။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာလာေတာ႔ တေယာက္လို႔ေရးတာ အမွန္လား၊ တစ္ေယာက္လို႔ ေရးတာအမွန္လားဆိုတာ ျပႆနာႀကီးတခု ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တာေပါ႔။

သင္း။ ။ အဲဒီမွာပဲ ဦးေန၀င္းက အာဏာရွင္ညာဥ္အတိုင္း သူစခဲ့တဲ့ အမွားကို အမွန္ျဖစ္လာေအာင္ အတင္းလုပ္ခိုင္းေတာ႔တာေပါ႔။ သတ္ပံုအမွန္ျဖစ္ေရး လုပ္ၾကပါ ဆိုၿပီး ျမန္မာစာအဖြဲ႔ကို ဖိအားေပးခဲ႔တယ္ေလ။ ျမန္မာစာအဖြဲ႔ကလည္း ဦးေန၀င္းအလိုက် ႀကိဳးဆြဲရာ ကေပးခဲ႔တယ္။ ျမန္မာစာလံုးေပါင္းသတ္ပံု က်မ္းဆိုတာ ထုတ္ၿပီး တစ္ လို႔ ေရးၾကပါဆိုၿပီး သတ္မွတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဥပေဒစကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားျပည္သူမႏွစ္သက္တဲ့ ဥပေဒတခု ျပ႒ာန္းေပးလိုက္တာေပါ႔။

မိုး။ ။ ျမန္မာစာအဖြဲ႔က သတ္ပံုက်မ္းမွာ “တစ္” လို႔ေရးသင္႔တယ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုအေထာက္အထား ေတြမ်ားရွာၿပီး အေၾကာင္းျပခဲ႔တာလဲဆရာ။
သင္း။ ။ အေထာက္အထားရွာလို႔ ဘယ္လိုရမွာလဲကြာ။ ပုဂံေခတ္ကစလို႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ ပညာရွင္အကုန္လံုး တခု တေကာင္တေယာက္လို႔ပဲ ေရးခဲ့ၾကတာကိုကြာ။ အနႏၲသူရိယအမတ္ႀကီးရဲ႕မ်က္ေျဖအလကၤာမွာပဲ ၾကည့္ေလကြာ။

“သူတည္းတေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊ သူတေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း”
တဲ႔။ “သူတည္းတစ္ေယာက္” လို႔ ေရးခဲ့လို႔လား။ မင္းဘူးဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသရဲ႕စာေတြထဲပဲရွာရွာ၊ ဦးပုညရဲ႕စာေတြထဲပဲရွာရွာ၊ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ စာေတြထဲပဲ ရွာရွာ ဘယ္ေတြ႔လိမ့္မလဲ။ အဲဒီလိုေရးထံုးမွ မရိွခဲ့ပဲကိုး” ဒါေပမယ့္ လိုရာဆြဲေျပာဖို႔ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ထုတ္ စကားလံုးရွာတဲ့ေနရာမွာေတာ႔ ျမန္မာစာအဖြဲ႔က တကယ္ေတာ္တယ္ေဟ႔။ “တ ႏွင့္ တစ္အေရးကို စဥ္းစားေသာအခါ ေရးေတာ႔အမွန္ ဖတ္ေတာ႔အသံ ဟူသည္ကို လိုက္နာမည္” တဲ႔။ “သဘာ၀ယုတၲိအရ ျပဳျပင္သင္႔သည္ကို ျပဳျပင္မည္” တဲ႔။ နာမ္၊ မ်ဳိးျပပစၥည္းတို႔ႏွင့္ ယွဥ္တြဲေသာ တ သည္ ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုကို အရင္းခံေသာ ပုဒ္ျဖစ္သျဖင့္ စသတ္ျဖင့္ေရးရန္” တဲ႔။

ေရွးစာေပ အေထာက္အထား အကိုးအကား တခုမွ မပါဘူးေနာ္။ ငါတို႔မွာ အာဏာရိွတယ္၊ ငါတို႔ေရး ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ျပင္ေရးရမယ္ဆိုတာကို စကားလံုးလွလွေလးေတြ နဲ႔ ေျပာလိုက္တာပဲ။

မိုး။ ။ ေရးေတာ့အမွန္ ဖတ္ေတာ႔အသံ ဆိုၿပီး “ဒို႔” ဆိုတဲ႔စကားလံုးကိုေတာင္ “တို႔” လို႔ ေျပာင္းေရးၾကရမယ္ဆိုလို႔ ““ ဒို႔ေက်ာင္းသား””စာေစာင္ကိုေတာင္ “တို႔ေက်ာင္းသား” လို႔ နာမည္ေျပာင္းေပးခဲ့ရတာ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေသးတယ္ ဆရာ””

ၾကဴး။ ။ အဲဒီ ျမန္မာစာအဖြဲ႔ပဲေလ၊ စစ္အစိုးရတက္လာေတာ႔ ဒို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါး ဆိုတာ စာလံုးေပါင္းမွားေနတယ္။ တို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါး လို႔ေရးပါ ဆိုၿပီး ေထာက္ျပရဲခဲ့လို႔လား။

မိုး။ ။ မွန္လိုက္တာ ဆရာရယ္။

သင္း။ ။ ဆက္ေျပာရရင္ ဦးေန၀င္းက သူ႔ေရးထံုးအမွားႀကီးကို အမွန္ျဖစ္ေအာင္လို႔ ျမန္မာစာအဖြဲ႔ကိုအသံုးခ်ၿပီး တရား၀င္ျဖစ္ေအာင္ ျပ႒ာန္းခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ လူတိုင္းက လိုက္မေရးခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီေတာ႔ ဘယ္သူ႔ကို အသံုးခ်လာလဲဆိုေတာ႔ စာေပကင္ေပတိုင္လို႔ အမ်ားကေခၚၾကတဲ႔ စာေပစိစစ္ေရးအဖြဲ႔ေလ။ ပံုႏိွပ္သမွ် စာအုပ္စာတမ္းေတြ အားလံုးကို သတ္ပံုမမွန္ရင္ ထုတ္ခြင္႔မေပးဘူးဆိုၿပီး အတင္း ျပင္ခိုင္းေတာ႔တာပဲ။ ဒီေတာ႔ ေနာက္လူေတြလည္း တခု တေကာင္ ဆိုတဲ႔အေရး အသားကို မျမင္ဘူး ၾကေတာ႔ပဲ၊ တစ္ခုတစ္ေကာင္လို႔ ေရးရတယ္လို႔ပဲ အမွားႀကီးကို အ႐ိုးစြဲလာခဲ့ၾကတာေပါ႔။

မိုး။ ။ အဲဒီတုန္းက စာေရးဆရာေတြက မကန္႔ကြက္ခဲ႔ၾကဘူးလား။

သင္း။ ။ အဲဒီတုန္းက အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာဆိုေတာ့ ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း တရား၀င္ေရးသားခြင့္ မရခဲ႔ဘူးေလ။ ကိုတင္မိုးႀကီးကေတာ့ ဘီဘီစီနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ မႀကိဳက္ေၾကာင္းေျပာခဲ႔တာမွတ္မိတယ္။ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ ရြဲ႕တည္႔တည္႔ ေျပာတာခဲ့တာလည္း မွတ္မိေသးတယ္။ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ကို ဆရာေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ လားေမးေတာ႔ “ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါတစ္ေလ (ေရးသည့္အတိုင္း အသံထြက္ၿပီးေျပာ) ေတာ့လည္း ေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္” တဲ့။ အဲဒီ တစ္ ဆိုတဲ့ အေရးအသားကို ဆရာမင္းသု၀ဏ္လို ဆရာႀကီးေတြလည္း မႀကိဳက္ခဲ့ၾကပါဘူး။

ၾကဴး။ ။ ရွင္းေနတဲ့အေရးအသားကို ႐ႈပ္ေအာင္ ေျပာင္းေရးခိုင္းေတာ့ ေနာက္ထပ္ ျပႆနာေတြကို ထပ္ေတြ႔ရျပန္ေရာ။ လူေတြလည္း ေရးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တ၀မ္းပူ စသတ္ တစ္ လိုက္ၾကတာ တစ္က်က္က်က္တို႔၊ တစ္သသတို႔၊ တစ္အံ့တစ္ၾသတို႔ ေတာင္ ျဖစ္သြားၾကျပန္ေရာ။ အဲဒါေတြက်ေတာ႔ စသတ္ မတစ္ရျပန္ဘူး ဆိုေတာ႔ လူေတြလည္း ဘယ္ဟာကို စသတ္နဲ႔ တစ္ရမယ္၊ ဘယ္ဟာကိုေတာ့ စမသတ္ပဲ တ လို႔ပဲ ေရးရမယ္၊ တခမ္းတနားလား တစ္ခမ္းတစ္နားလား၊ တခါတေလလား တစ္ခါတစ္ေလလား တစ္ခါတေလလားဆိုတာ မွတ္ရတဲ႔အပိုဒုကၡေတြပါ ေတြ႔လာရတယ္။ သူတို႔ရဲ႕သတ္ပံုက်မ္း ဆိုတာႀကီးကိုသာ မေဆာင္ထားရင္ ေရးတာမွားသြားဖို႔မ်ားတယ္။ အယ္ဒီတာေတြလည္း သတ္ပံုက်က္ရတဲ႔ဒုကၡ၊ သတ္ပံုလိုက္ျပင္ေပးရတဲ႔ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီး ၾကံဳခဲ့ၾကရတာေပါ႔။

သင္း။ ။ ကဲ၊ အဲဒါေတြ ထားလိုက္ပါေတာ႔ကြာ။ အခု ဦးေန၀င္းလည္း မရိွေတာ႔ဘူး။ အာဏာရွင္စနစ္လည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားၿပီ၊ အဲ .. ဆိုေသာ္ရေကာင္း၏ေပါ႔ကြာ။ စာေပစိစစ္ေရးလည္း မရိွေတာ႔ဘူး၊ စာေပလြတ္လပ္ခြင္႔လည္း ရလာၿပီ။ ဒီလို အခြင့္အေရးရတုန္းမွာ ဦးေန၀င္းစခဲ့တဲ့ ဒီ တ၀မ္းပူ စသတ္ တစ္ အေရးမွားႀကီး ကို ျပန္ျပင္ေရးၾကဖို႔ ေကာင္းၿပီ။

မိုး။ ။ အခုဆို ကၽြန္ေတာ္လည္း စာေရးရင္ တ နဲ႔ပဲ ေျပာင္းၿပီးေရးေနတာပါပဲဆရာ။ ဒါေပမယ္႔ အယ္ဒီတာေတြက တစ္ ဆိုၿပီး ျပန္ျပန္ေျပာင္းပစ္ေတာ႔ ခက္တယ္ဆရာ။

သင္း။ ။ အယ္ဒီတာေတြကိုယ္တိုင္က ဒီကိစၥရဲ႕ေနာက္ခံသမိုင္းကို ေလးေလးနက္နက္ မစဥ္းစားမိၾက လို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ မယူဆၾကလို႔ စာစီတဲ့ကေလးေတြ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မမွာျဖစ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ႔ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး ငါတို႔ခင္တဲ့ အယ္ဒီတာေတြကို စၿပီး စည္း႐ံုးၾကမယ္ကြာ။ ကိုခ်စ္ေမာင္တို႔၊ တင္တင္ဦးတို႔၊ ကို၀င္းသူရတို႔၊ ကိုေလးကိုတင္တို႔က စၾကမယ္ကြာ။ သူတို႔မဂၢဇင္းေတြမွာ စၿပီး ေျပာင္းေရးလာၾကရင္ ဒီကိစၥဟာ ဦးေန၀င္းရဲ႕လက္က်န္ အမွားႀကီးဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္အသိ စိတ္ဓာတ္ရိွတဲ့ လူေတြ လိုက္ေျပာင္းေရးလာၾကမွာပဲ။

ၾကဴး။ ။ ေနာက္ၿပီး ပိုၿပီး တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လူသိလာဖို႔ movement တခု၊ campaign တခုလိုကို သေဘာထားၿပီး ၀ိုင္း၀န္းလႈပ္ရွားႏိုင္ၾကရင္ အေကာင္းဆံုးပဲ။ ကိုထက္ျမက္တို႔ရဲ႕ စာေရးဆရာသမဂၢတို႔၊ မသီတာတို႔ရဲ႕ Pen Myanmar တို႔လို ရိွၿပီးသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ ပူးေပါင္းလႈပ္ရွားလာၾကရင္ ပိုထိေရာက္မယ္။

သင္း။ ။ ဒိျပင္ စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔ ထိေတြ႔မႈမ်ားတာ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြကြာ။ ေမာင္သာခ်ဳိတို႔၊ ခ်စ္ဦးညိဳတို႔၊ ေန၀င္းျမင္႔တို႔ကိုလည္း ေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ဒီကိစၥအေၾကာင္း ထည့္ေဟာေပးဖို႔ တိုက္တြန္းၾကမယ္ကြာ။

မိုး။ ။ ေကာင္းတယ္ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္တဲ႔စာေရးဆရာေတြ၊ အယ္ဒီတာေတြကို တျဖည္းျဖည္း စၿပီး စည္း႐ံုးၾကတာေပါ႔။ ဒီေန႔ ဆရာတို႔ေျပာတဲ႔အေၾကာင္းေတြ ကို ျပန္ေရးၿပီး ဆရာဦးခ်စ္ေမာင္တို႔ဂ်ာနယ္ကို ပို႔လိုက္မယ္။ ဆရာတို႔အေနနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါေသးလဲ။

ၾကဴး။ ။ ဒီကိစၥကို ဦးေန၀င္းက စခဲ့တာဆိုေပမယ့္ တိုက္႐ိုက္တာ၀န္ရိွခဲ့တာက ျမန္မာစာအဖြဲ႔ပဲ။ ဒီေတာ့ သူတို႔လုပ္ခဲ႔တဲ့အမွားႀကီးကို ျပန္လည္၀န္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီး၊ တရား၀င္ ျပန္ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ ျမန္မာစာအဖြဲ႔အေပၚမွာ တာ၀န္ရိွတယ္လို႔ ကိုယ္ေျပာခ်င္တယ္။

သင္း။ ။ တကယ္ေတာ့ ဒီ တ၀မ္းပူ စသတ္နဲ႔ တစ္ေနရတဲ႔ကိစၥဟာ ဦးေန၀င္းက အာဏာသံုးၿပီး အတင္းျပင္ေရးခိုင္းလို႔ ေအာင္႔သက္သက္နဲ႔ လိုက္ေရးခဲ႔ရတဲ႔ကိစၥပဲကြာ။ ဒီေန႔ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာေတာင္ တခု တေကာင္ တေယာက္လို႔ အမွန္အတိုင္း ျပန္မေရးၾကပဲ၊ တစ္ခု တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ လို႔ပဲဆက္လုပ္ေနတာဟာ ဦးေန၀င္း ရဲ႕ ေနာက္ၿမီးဆြဲ ဆက္လုပ္ေနရာက်တယ္ကြာ။ ဦးေန၀င္းရဲ႕ ေနာက္ၿမီးဆြဲေတာ့ ဆက္မလုပ္ခ်င္ၾကပါနဲ႔ေတာ့လို႔ စာေရးဆရာ အယ္ဒီတာ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြကို တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

မိုး။ ။ အခုလို ေျပာဆိုေဆြးေႏြးေပးၾကတဲ႔အတြက္ ဆရာတို႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

( မိုးသစ္ေ၀ ေရးသား မွတ္တမ္းတင္သည္။)

႐ႈခင္သစ္ http://newsightsmm.com/ မွ ကူးယူေဖၚျပပါတယ္