Thursday, May 30, 2013

“လက္ခေမာင္းခတ္သံ တညံညံ”

အၾကမ္းဖက္ လက္တဆုတ္စာ ေတြက လစဥ္လိုလို္္ ဘာသာေရးပဋိပကၡေတြ ဖန္တီးေနတာ တကယ့္ကို အစီ အစဥ္က်က်ပါပဲ။ အရင္က နယ္စပ္အရပ္မ်က္ႏွာ အသီးသီးက တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုအသီးသီးနဲ႔ ႏွစ္ (၆၀) ႏွစ္ (၄၀) ႏွစ္(၂၀) ျပည္တြင္းစစ္ေတြအမွ်င္မျပတ္ေမြးထားခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္က မဲြျပာတယ္။ ျပည္သူက ေျပာင္ ေျပာင္ေရာင္ေရာင္ မရိွ၊ အေမ်ာ္အျမင္နည္းတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္လက္တဆုတ္ေၾကာင့္
တပ္မေတာ္ဟာျပည္သူ႔ ခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။  တကမာၻလံုးက သီးမခံႏိုင္ၿပီဆိုတဲ့အခါ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္ေထာင္မယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္္ လိုက္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းလား ဗ်ဴဟာအေျပာင္းအလဲလား မရွင္းမလင္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ရခိုင္ဘက္မွာ မူဆလင္ကို စစ္မ်က္ႏွာဖြင္႔လိုက္တယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ဟာ အေနာက္ဘက္ေဒသ ဘာသာေရးခံတပ္ႀကီးလို ျဖစ္ေနတာပါ။ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြဟာ လူမ်ဳိးကဲြ ဘာသာကဲြေတြနဲ႔ ေခတ္၂ေခတ္လံုး ေအးအတူပူအမွ် ေနခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက အဲဒီေလာက္ျပင္းထန္တဲ့ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡမ်ဳိး မျဖစ္ဖူးဘူး။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ကအစျပဳလို႔ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္အထိ ဗမာကိုလိုနီ၀ါဒကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ ၾကလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ရခိုင္ေတြလည္း ဒီတခါေတာ့ ဗုဒၵသာသနာအလံေတာ္ေအာက္မွာ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ႀကီးကို ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ လက္အုပ္ခ်ီ ဂါရ၀ျပဳလိုက္တယ္။

ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ငါးသေလာက္အျပံဳးနဲ႔ ေအာင္ပဲြခံခဲ့တယ္။

သိပ္မၾကာဘူး၊ မိတၳီလာမွာ ေတာေၾကာင္ေတြလက္ခေမာင္း ခတ္ျပတယ္။ မိတၳီလာဟာ အထက္ဗမာျပည္နဲ႔ ေအာက္ဗမာျပည္ရဲ႕ ကုန္စည္စီးဆင္းရာ ေျမလတ္ပိုင္းရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာက်တဲ့ၿမိဳ႕။

ေရွးဗမာမင္းေတြေခတ္ကစလို႔ ဒီေန႔အထိ လယ္ယာကိုင္းကၽြန္း သီးႏွံကုန္စည္ေတြ ကိုအထက္ေအာက္ ႏွစ္ရပ္ လံုးဆီ ဒိုင္ခံျဖန္႔ျဖဴးရာ ကုန္သြယ္ေရးၿမိဳ႕။ အဲဒီၿမိဳ႕ကို ဒီပဲရင္းအၾကမ္းဖက္မႈဆန္ဆန္အၾကမ္းဖက္ေတြက စီးနင္း ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ပဲခူးတိုင္းကို က်ားကြက္ေရႊ႕တယ္။ ျမန္မာျပည္အလည္ပိုင္းၿမိဳ႕တခ်ဳိ႕နဲ႔ မႏၲေလးကို ေသြး ထိုးစမ္းတယ္။ တႏိုင္ငံလံုးက မြတ္ဆလင္လူမ်ဳိးေတြကို အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေစတယ္။ ဒီၾကားထဲ သာသနာ အေရျခံဳ အာဏာရွင္ေလာက္ေကာင္ေတြ၊ ေဒါက္တိုင္ေတြကလည္း ၉၆၉ ဂိုဏ္းေတြဖဲြ႔ၿပီး တစခန္းထတယ္။ မီးေလာင္ရာေလပင့္ လုပ္ေပးတယ္။ အႏွစ္ ၆၀ ေလာက္ အာဏာရွင္ေအာက္မွာေနခဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြဟာ တိမ္ ေတြလို အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းၿပီး လွည့္စားေနတဲ့ ၾကံ့ဖြတ္မာယာကို မရိပ္စားမိဘူး။ တ႐ုတ္ကို ေက်းဇူးဆပ္ ေနတဲ့ ဓားျပအစိုးရဆီက ဒီမိုကေရစီ မုန္႔စိမ္းေပါင္း အလကားရလိမ့္မယ္လို႔ပဲ ထင္ေနတယ္။ တက်ပ္ဖိုးမရ လည္း တမတ္ဖိုးယူမယ္ဆိုတဲ့ အီးယူနဲ႔ အေမရိကားကလည္း အေျခအေနအားလံုး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆန္ရွင္ (စီးပြားပိတ္ဆို႔မႈ) တခ်ဳိ႕ဖြင္႔ရင္း လက္ေခါက္မႈတ္ေပးတယ္။

မေန႔ တေန႔ကေတာ့ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ၿမိဳ႕ေတာ္ လားရိႈးမွာ ေတာေၾကာင္အုပ္ေတြ ၿပိဳဆင္းတယ္။ တ႐ုတ္ ျပည္နဲ႔ ကုန္စည္ကူးသန္းရာမွာ အေရးပါတဲ့ ကုန္သြယ္ေရးၿမိဳ႕ေလးဟာ မီးထေတာက္ၿပီးေျခာက္ျခားေနတယ္။ ဒီကေန႔ထိ အၾကမ္းဖက္ေတြကို အေရးယူတာ မၾကားမိဘူး။

ဒီမိုကေရစီလို႔ ေအာ္ရတဲ့အခါ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ဖြားဖက္ေတာ္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကို ရပ္ပစ္ရမယ္။ ဒါေတာင္ ေခါင္းမာၿပီး အယံုအၾကည္နည္းတဲ့ ကခ်င္နဲ႔ အခုထိ ႏိုင္ငံေရးေစ်းဆစ္တုန္း။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ တပ္မ ေတာ္ဟာ အရင္ကလို စစ္မ်က္ႏွာမ်ားမ်ားမဖြင္႔ရဲဘူး။ ဆိုပါစို႔ ျပည္တြင္းစစ္ၿငိမ္းရင္ စစ္တပ္ကိုေလွ်ာ့ခ်ရေတာ့ မယ္။ လူဦးေရတင္မက ဘတ္ဂ်က္ပါ ေလွ်ာ့ခ်ရေတာ့မယ္။ ပိုဆိုးတာက ရာစုႏွစ္တ၀က္ေလာက္ လက္နက္ ၾသဇာနဲ႔ ဘုန္းမီးေနလေတာက္ျပခဲ့တဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ စားခြက္အေပ်ာက္မခံခ်င္တာဘဲ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ အပိုင္စီးထားတဲ့ ဦးပိုင္လို ကုမၸဏီေတြ၊ ေျမယာေတြ၊ အေဆာက္အဦနဲ႔ သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ေတြဟာ ပီျပင္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ သဟဇာတ မျဖစ္ဘူး။ ျပည္သ႔ူပိုင္ဆိုင္မႈကို အရင္ပံုစံအတိုင္း လက္၀ါးႀကီးအုပ္လို႔ မရဘူး။ ဥစၥာဓနပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ခဲြေ၀ေပးရေတာ့မယ္။ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ သူတို႔ မိသားစုေတြ စား၀တ္ေန ေရး ဖူလံုေအာင္မလုပ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္တပ္ကိုယ့္ျပန္နင္းလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ဆင္းေနတဲ့ တပ္မေတာ္ ဂုဏ္ သိကၡာနဲ႔ လူထုရဲ႕ ယံုၾကည္မႈပ်က္ျပားေနတာကို ျပန္တည္ေဆာက္ဖို႔ က်ဳိးစားရမယ္။

သိတဲ့အတိုင္း စစ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ဟာ သူတို႔တသက္ ေပါ၊ ေခ်ာင္၊ ေကာင္းေတြပဲ အေခ်ာင္နိႈက္လာတာ ဆိုေတာ့ ေစတနာအမွန္နဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိုအားမထုတ္ပဲ သူတို႔ စိတ္ထက္သန္တဲ့ အဓိက႐ုဏ္းေတြက ေန အျမတ္ထုတ္ဖို႔ၾကံတယ္။

တခ်ိန္က စြမ္းအားရွင္ လူရမ္းကားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ အခ်က္အျခာက်ရာေနရာေတြမွာလူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္းေတြ အကြက္က်က်ဖန္တီးတယ္။ နဂိုရိွၿပီးသား တည္ျငိမ္မႈေတြကိုစိတ္ၾကိဳက္ဖ်က္ဆီးလိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ခံျပည္သူေတြ အားကိုးရာမဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေျခာက္ျခားကုန္တယ္။အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္လံုျခံဳေရး ဆိုတဲ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လက္သံုးစကားကို အေၾကာ္သည္ လက္သုတ္လိုျပန္ေဖာ္ထုတ္တယ္။ ျပည္သူေတြက တပ္မေတာ္ကို ေက်းဇူးရွင္လို အားကိုးေအာင္ျဖတ္လမ္းနည္းနဲ႔လုပ္တယ္။

လာမဲ႔၂ႏွစ္အတြင္း ေရြးေကာက္ပဲြတခုကို လုပ္ေပးရေတာ့မယ္။ တသက္လံုးက ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့စိတ္နဲ႔ အာဏာယူရဲသူေတြမဟုတ္ေတာ့ ဒီတခ်ီ ၾကံ့ဖြတ္ကဲြမယ္လို႔ ျပည္သူကသိထားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေအာက္လမ္း နည္းသံုးၿပီး စည္းရံုးတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ အခုလို ဘာသာေရးပဋိပကၡေတြ အစပ်ဳိးေနတာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးေတာ့ ရိွပံုရတယ္။ တပ္မေတာ္ကို လူေတြပိုမိုအားကိုးယံုၾကည္ဖို႔တင္မကဘဲ အတိုက္အခံေတြရဲ႕ အားကိုပါၿဖိဳခဲြခ်င္တာလည္း ပါႏိုင္တယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး စိုးရိမ္ရတာက ျမန္မာျပည္က ဗုဒၵဘာသာ အစြန္းေရာက္ေတြနဲ႔ မူဆလင္ေတြ ထိပ္ တိုက္ေတြ႔မႈေတြက ျပင္ပကမာၻအထိ မ်က္ေစ့ေနာက္စရာျဖစ္လာမွာကိုပါ။ အစြန္းေရာက္မူစလင္ အၾကမ္းဖက္ မႈကလည္း ကမာၻ႔ၿမိဳ႕ႀကီးတခ်ဳိ႕မွာ ၿခိမ္းေျခာက္လာတယ္။ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ေတြရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ကို ကမာၻ႔ျပည္သူေတြက ဆန္႔က်င္လာတယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြမွာ ဘာအကာအကြယ္မွ မရိွပါဘူး။ ဘာလံုျခံဳ ေရးစနစ္မွလည္း မရိွေသးဘူး။ တခ်ိန္တုန္းကလည္း ဗံုးတလံုးကဲြၿပီဆို၊ အျပစ္မရိွသူေတြပဲ ေသေၾကခဲ့တယ္။ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တယ္။ မဲမဲျမင္ရာ အကုန္ဖမ္း၊ စြတ္စဲြေထာင္ခ်ခဲ့တယ္။ ေနာက္လည္း ဒီလိုပဲ ျဖစ္လာမွာပါ။ ယုဇနပလာဇာ ဗံုးကဲြမႈ လက္ခ်က္ေတာင္ ဖမ္းမမိေသးပါဘူး။ တိုင္းျပည္က မတည္ၿငိမ္ရင္ ျပည္သူေတြပဲ နစ္နာ တယ္။  

တခုေတာ့ သတိထားရမယ္၊ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံလို စပ္ကူးမတ္ကူး၊ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံဟာ ျပင္ပအင္ အားႀကီးႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အစမ္းသပ္ခံမျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။ တပါးႏိုင္ငံေတြက သူတို႔ေတြ႔ရိွထားတဲ့ နည္းလမ္းသစ္ေတြကို ဒီႏိုင္ငံမွာလာၿပီး အသံုးခ်တဲ့ ေလ့က်င့္ကြင္းတခုလည္း အသံုးခ်ႏိုင္တယ္။ ပဋိပကၡေတြ ေျဖရွင္းတဲ့နည္းလမ္း ဟာ အဆင္မသင့္ ဂြင္မတည့္ရင္ ပဋိပကၡကို အားေပးရာ ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ အခုဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ ႏိုင္ငံတကာအစံုစံုက မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ကိုယ္ ေျခ႐ႈပ္ေနတာပါ။ ျပည္ပက NGO အဖဲြ႔တခ်ဳိ႕ဟာ အခုလို လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရးအၾကမ္းဖက္မႈေတြကို စံနစ္တက် မွတ္တမ္းယူထားတယ္။ ႏိုင္ ငံတကာကို အစီရင္ခံစာေတြေရးပ႔ိုၿပီး ဖိအားေပးေနတာေတြရိွတယ္။ တိတ္တဆိတ္ အေရးယူေနတာ ေတြရိွ တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ျပည္တြင္းေရးမွာ ၀င္႐ႈပ္ေနတယ္ဗ်ဳိ႕လို႔ ထပ္ၿပီးေအာ္အံုးမွာလား။ ဒီအရာကို လြယ္ လြယ္နဲ႔ တားမရပါ။ ျပည္သူေတြ အျမင္မက်ယ္ရင္၊ အေတြးအေခၚက်ဥ္းေျမာင္းရင္ အႏၲရာယ္ဟာ လက္တ ကမ္းမွာပဲ။ ကိုယ့္ဘက္ကေျခကၽြံရင္ ျပန္နႈတ္ရခက္ကုန္မယ္။ အပ္နဲ႔ မထြင္းခဲ့လို ပုဆိန္နဲ႔ ေပါက္ရမဲ႔ကိန္းကို က်ေနာ္တို႔လည္း လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ ေကာက္က်စ္တဲ့ အစိုးရကလည္း ထပ္ခါထပ္ခါ တပ္မေတာ္ကို ခုတုံုး လုပ္ၿပီး ၾသဇာတည္ေဆာက္လာအံုးမယ္။ ဒါဆို ေရွ႕ကိုခ်ီတဲ့ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

အရင္ကေတာ့ ျပည္သူေတြကို သံဒုတ္နဲ႔ ႐ိုက္တယ္။
ကဲြတယ္၊ နာတယ္။
အခုေတာ့ သံဒုတ္ကို ရာဘာစြပ္ၿပီး႐ိုက္ေနတယ္။ ဒဏ္ရာမေပၚတာဘဲ ရိွတယ္။
ကဲြတယ္၊ နာတယ္။
အတူတူပါပဲ။

ကိုညိဳ (ေအာ္စလို)
၂၈၊ေမလ၊၂၀၁၃

No comments: