ဆရာ မင္းသုဝဏ္၏ သူ႔မွာတမ္းကဗ်ာကို ဟိုးအရင္က အခါခါဖတ္ၿပီး အခါခါ ခံစားဖူးပါသည္။ ယခုဒီကဗ်ာကို မရြတ္ဆို ခ်င္ပါ။ ရြတ္ဆိုလိုက္တိုင္း ရင္နင့္ရေသာအျဖစ္က ႏွလုံးအိမ္ကို လာလာ တိုးေဝွ႔ေနသည္။ တိုးေဝွ႔ ထိခိုက္ႏိုင္ေလာက္ ေသာ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္က ကိုယ့္အတြက္ ျဖစ္ထြန္းေနၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းငယ္ေပါင္းတေယာက္၏ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို မသိရွိခင္က
ကဗ်ာအေပၚခံစားခ်က္သည္ အမ်ားသူငါႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ခံစားမွႈအဆင့္သာ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း သူဇာတ္ေၾကာင္း သိရွိၿပီးေနာက္ ကဗ်ာပါစာသားက ကိုယ္တဦးတည္းကို လာၿပီးရည္ရြယ္ေနသလို ခံစားလာရသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ လိုခ်င္ ေသာ ဇာတ္လမ္းတခုလုံးကိုရလိုက္ေတာ့ ရင္ထဲကထိရွမွႈကေန စာသားေတြအျဖစ္ပါ ေရးခ်ဖို႔ ျဖစ္လာရျပန္သည္။
ၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔ကို ေက်ာင္းသစ္တက္ပြဲ ပင့္ဖိတ္သျဖင့္ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံကို ၁၅ ရက္ေန႔ကတည္းကေရာက္လာသည္။ ေရႊဝါေရာင္ဦးထာဝရႏွင့္ ဒကာ ဒကာမတို႔က ဧည့္ဝတ္ေက်စြာ ႀကိဳဆိုၾကသည္။ ေရာက္လာသူ ဒကာဒကာမေတြႏွင့္ မိတ္ ဆက္စကားေျပာရင္း မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္ ဆုံေတြ႔ခြင္႔ရလိုက္သည္။
“ဒကာနာမည္က”
“တပည့္ေတာ္နာမည္ ခင္ေဇာ္ပါဘုရား ေတာင္ႀကီးကပါ ေတာခိုေတာ္လွန္ေရးထဲပါၿပီ ဒီဘက္ေရာက္လာတာပါ”
သူ႔ ဒကာမပါ အနီးနားရွိေနသည္။
“တပည့္ေတာ္ ဇနီးနာမည္က နန္းမူ လို႔ ေခၚပါတယ္ဘုရား”
ေတာင္ႀကီးဆိုသျဖင့္ စိတ္ဝင္စားသြားသည္။ ေက်ာင္းသားတပ္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ပုံကိုသူကေျပာျပေနစဥ္ ကိုယ္က တစုံတခုဆီ စိတ္က ဆက္စပ္ေတြးေနမိသည္။
“ခင္ဗ်ား (၆၀၁) ကလား ”
စကားျဖတ္ၿပီး ရုတ္တရက္ စိတ္ဝင္တစားေမးလိုက္မိသည္။ ကိုယ္ေမးလိုက္ေသာ ေမးခြန္းအဆုံးမွာ သူက ဝင္လက္ ေတာက္ပေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ အားရဝမ္းသာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေနာက္ သူသိခ်င္ေသာ အေျဖတခုကို သူရွာေဖြ ေတြ႔ရွိသလိုမ်ိဳး စကားကိုဆိုလာသည္။
“အရွင္ဘုရား စာေရးလား ဘုရား”
စာေရးေၾကာင္းေခါင္ညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ သူေကာသူ႔အမ်ိဳးသမီးပါအာရဝမ္းသာႏွင့္
“ညက တပည့္ေတာ္ ဒကာမနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္ ငါတို႔သိခ်င္တဲ့ ေဆာင္းပါးေရးတဲ႔ ဦးဇင္းကို အခု ႂကြလာတဲ႔ ဦးဇင္း မ်ား သိမလား မသိဘူး ေမးၾကည္႔ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔”
၆၀၁ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ဝင္တစား ေမးလိုက္ေသာ ေမးခြန္းကိုၾကားကတည္းက သူလဲ အျမဲတမ္းရွာေဖြ သိခ်င္ေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကိုသူ ေတြးေနပုံရသည္။ သူက ဟိုးအရင္က ေရးခဲ့ဘူးေသာေဆာင္ပါးသုံးပုဒ္ကို ေျပာျပေနသည္။ ထို ေဆာင္းပါးမ်ား က (၆၀၁) တပ္ရင္မွဴး ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းအေၾကာင္း။ ဗိုလ္တိုက္ေမာင္း ဆိုတာက ဦးဇင္းႏွင့္ ငယ္ေပါင္း ႀကီးေဖာ္ ကဗ်ာေရးဖက္၊ ႏိုင္ငံေရးလက္တြဲေဖာ္။ အျမဲတမ္း အမ်ားအတြက္သာ စိတ္ထဲထည့္ထားတတ္သူ။ စြန္႔လႊတ္ေပး ဆပ္မွႈကိုသာ သူေလ့က်င့္စရာအျဖစ္ ျပင္ဆင္ေနသူ။
၈၈မတိုင္ခင္ကတည္းက ေန႔စဥ္ သူ႔ဘဝႏွင့္ သူ႔အလုပ္ကို အရိုးသားဆုံးေသာ ရွင္သန္ျခင္းျဖင့္ တသားတည္းထားသူ။ သူ႔ စိတ္ထဲမွာ အၿမဲတမ္းရွင္သန္ေနတာက ကဗ်ာႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး။ ႏိုင္ငံေရး ခရီၾကမ္းႀကီးကို ျဖတ္သန္းလွ်က္ ခရီးရွည္မွ ျပန္အ ေရာက္ သူ႔အတြက္ လုပ္ေပးစရာေတြမ်ားစြာက စိတ္ထဲေနရာ ယူလာသည္။ အညၾတရ အသက္ေပးခဲ့ရသူေတြထဲ သူလဲ အပါအဝင္ မဟုတ္လား။ ယုံၾကည္ခ်က္က သူေခါင္းခ်ရာ ေတာင္တန္းေတြလိုျမင့္မားခဲ့သူ။ အမိေျမကို တြယ္တာတတ္ပုံ ကို ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ျပသခဲ့သူ။ ဒီလို အခ်က္အလက္ေတြက တခုၿပီးတခု ရရလာ။ ထိုကဲ့သို႔ သူမ်ားေျပာေသာ အ ခ်က္အလက္ကို အလိုလို လက္ခံၿပီးသား။ သူ႔အေၾကာင္းသူ႔စိတ္ဓာတ္ကို သူမ်ားထက္ပိုသိေနသူမို႔ သူ႔ကိုသူမ်ားေတြထက္ ပိုႏွေျမာသည္။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ေတြ႔ သူ႔အေၾကာင္းေျပာသူတိုင္း သူ႔တပ္သားေတြအားလုံးက သူ႔ကို တေလးတစား တန္ဖိုးထားၾကသည္။ ေနာက္ တကယ့္ သူတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ကို အားကိုးတ ႀကီးရွိတာကို ေတြ႔ရသည္။
“အရွင္ဘုရား ငုရင္ျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ဘုရား ကိုတိုက္ေမာင္းကို ဂုဏ္ျပဳထားတာ”
ဦးဇင္းကသိေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး ကိုတိုက္ေမာင္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စာေတြစုေနေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္လည္းေရးမွာျဖစ္သလို အတူေနခဲ့သူေတြက အနီးကပ္ျမင္ခဲ့ရေသာ သူတို႔၏ေခါင္းေဆာင္အေၾကာင္းကို ေရးေစလိုေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဒီစာ ေတြကို စုၿပီး မၾကာခင္စာတအုပ္ ထုတ္ခ်င္တာကိုပါေျပာျပေတာ့ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံက ထိုျဖစ္ေပၚလာမည့္စာအုပ္အတြက္ ကုန္က်ေငြကို သူတို႔တာဝန္ယူခ်င္ေၾကာင္းကိုပါ ေျပာလာၾကသည္။
သူတို႔ဇနီး ေမာင္ႏွံက ကိုတိုက္ေမာင္းႏွင့္ အတူတူေန ခဲ့ရသူေတြ။ ဒီလို အတူတူ ေနခဲ့သူေတြ၏ သူတို႔ တပ္ရင္းမွဴးအေပၚ အေလးထား တန္ဖိုးထားၾကသည္မွာ အထူးအဆန္း ေတာ့မဟုတ္။ အလွအပေတြကို စာဖြဲ႔ၾကေတာ့။ ခပ္ေဝးေဝးက ျမင္ တဲ႔ အလွ၊ အနီးကပ္ ျမင္တဲ႔အလွဟု သ႐ုပ္ခြဲတတ္ၾက သည္။ တခ်ဳိ႕က အေဝးက အျမင္မွာသာလွေနၾကၿပီး အနီးကပ္ ၾကေတာ့ အလွေပ်ာက္သြားတတ္တာေတြရွိသည္။ တခ်ဳိ႕ကအေဝးမွာအရုပ္ဆိုးသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း နီးေလ လွ လာေလဆိုေသာအလွေတြလည္းရွိသည္။ ကိုတိုက္ေမာင္း၏ သိကၡာသမာဓိကေတာ့ နီးေလ အလွကိုပိုျမင္ရေလဆိုေသာ အတန္းအစားထဲက ျဖစ္၏။
ဒီေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးသား သူတို႔ တပ္ရင္းမွဴးအေၾကာင္းကိုအားပါးတရ ေျပာၾကတာၾကည့္ၿပီး မရွိေတာ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ မိတ္ေဆြအတြက္ ေက်နပ္အားရေသာ ဝမ္းသာမွႈေတြျဖစ္ရသလို အခုလိုအခ်ိန္မွာ အသက္ထင္ရွား ရွင္လွ်က္ ေနေစလို ေသာ ႏွေျမာတသ ဝမ္းနဲ႔မွႈတို႔ေရာႁပြမ္းေသာ စိတ္ခံစားမႈက ရင္ထဲ ျပည့္က်ပ္လာပါေတာ့သည္။
ကိုခင္ေဇာ္က သူ႔တပ္ရင္းမွဴးအေၾကာင္းအားပါးတရေျပာရင္း သူ႔ထံတြင္ သိမ္းဆည္းထားေသာ ကိုတိုက္ေမာင္း လက္ေရး ႏွင့္စာမ်ား ကိုတိုက္ေမာင္းဓာတ္ပုံမ်ား ရွိေၾကာင္းကို ေျပာလာသည္။ သူတျမတ္တႏိုးသိမ္းထားတာကိုက သူရဲ႕တပ္ရင္း မွဴးအေပၚ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားေၾကာင္းေပၚလြင္ေနသည္။ ပုံတိုင္း ပုံတိုင္းက ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ တခုစီႏွင့္။
“ဒီေနရာကေန ထိုင္းကေဆးရံုကို ေရာက္ေအာင္ မလြယ္ဘူးဘုရား”
ဗိုလ္တိုက္ေမာင္း၏ ေနာက္ဆုံးခရီးႏွင့္သူ၏ ဝိညာဥ္ကို ေခၽြခ်ပစ္မည္ျဖစ္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး ပုံကို လြမ္းေမာတသစြာ လက္ ညိဳးေထာက္ရင္း သူေျပာျပေနသည္။
“ကားအခ်ိန္မီ ရလိုက္ရင္ မေသဘူးဘုရား”
ေနာက္ဆုံး သူေသမည္ကို ေသခ်ာသိေသာ ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းက သူ႔အေလာင္းကို ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္သာ ျမႇဳပ္ႏွံရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ သူ အမိျမန္မာ ျပည္ကို ေသၿပီးေတာင္ ခ်စ္ေနၿမဲ ဆိုတာကို သက္ေသျပခဲ့သည္။ အမိျမန္မာျပည္၏ ျပည္သူ အားလုံးလြတ္ေျမာက္ေရးကို အာသာျပင္းျပင္း သူလိုလားခဲ့သည္။ အတူေနစဥ္ သူဦးေဆာင္ခဲ့မွႈကို တမ္းတမ္းတ တ ျဖစ္ဆဲ ဇနီးေမာင္ႏွံဆီက ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဓာတ္ပုံမ်ား။ သူ ကိုယ္တိုင္၏လက္ေရးစာမ်ားကို မ ေပ်ာက္မပ်က္ ထိမ္းသိမ္းထားသည္။ အခုဒါေတြကို လာေရာက္ၿပီး ေပးအပ္ေနသည္။
“ဦးဇင္း စာေရးပါဘုရား ”
သူေျပာျပေနသည့္ အခ်က္အလက္ေတြက ကိုတိုက္ေမာင္းအေပၚ သူတို႔ လင္မယား တသသ ႏွင့္ တေလးတစား ေျပာရ ေလာက္သည္ခ်ည္း။ သူစိတ္ထဲက မေမ့ေပ်ာက္ေသးေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို သူက လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ေျပာျပေန သည္။ ေဘးက နားေထာင္ေနေသာ သူ႔ဇနီးသည္က လိုအပ္သည္႔ေနရာ ေမ့ေနမည္ထင္သည့္႕ အရာတို႔ကို ဝင္ဝင္ ေထာက္ေပးသည္။
သူ႔မိတ္ေဆြ ကဗ်ာဆရာ ကံထြန္းသစ္ကို ဗိုလ္တိုက္ေမာင္း နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ ရထားၿပီဆိုတာ ေျပာျပလွ်င္ ဘယ္ ေလာက္မ်ား ဝမ္းသာေနမည္မသိ။ ဆရာေတာ္ ကံထြန္းသစ္ေက်ာင္းမွာ အေရးေတာ္ပုံကာလ နားခိုရင္း သူယုံၾကည္ရာ လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ ၈၈ ၏ေန႔ရက္မ်ားအား ကံထြန္းသစ္ႏွင့္ဆုံတိုင္း ေျပာမကုန္ခဲ့။ သူ႔မိတ္ေဆြ ကဗ်ာဆရာ ေတာ္ လွန္ေရးသမားႀကီး၏ ဘဝ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မတိုင္ခင္ လူသားဆန္ဆန္ ေနထိုင္ခဲ့သည္မ်ားသာ သူ႔နားႏွင့္ တိုက္ရိုက္ နား ေထာင္ရလွ်င္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ ျဖစ္ေနမွာကို ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
အရွင္ဇဝန
(ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)
No comments:
Post a Comment