စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ ဒုတိယမၸိ ငရဲလမ္းစဥ္

လူေတြရဲ႕ ကိုးဆယ့္ကိုးရာခိုင္ႏႈန္းဟာ သူတို႔ဘဝမွာ ဘာသာတရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရခဲ့ၾကဘူး။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း မေရြးခ်ယ္ရဲၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၉၉% ေသာ လူေတြအတြက္ ဘာသာတရားဆိုတာဟာ သူတို႔ ဘဝမွာ ျပ႒ာန္းေပးခံလိုက္ရတဲ့ အရာျဖစ္လာတယ္။

လူတေယာက္မွာ ေမြးလာကတည္းက အျပ႒ာန္း ခံလိုက္ရတဲ့ အခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ ေမြးလာတဲ့ ကေလး တေယာက္ဟာ သူဘာလူမ်ဳိးျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိဘူး။ သူ႔မွာ အသားအေရ ဘာေရာင္၊ ဆံပင္ဘာေရာင္၊ မ်က္လုံးဘာေရာင္ဆိုတာကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဘူး။ ေယာက္်ားျဖစ္ခ်င္သလား၊ မိန္းမျဖစ္ခ်င္သလား ဆိုတာလည္း သူ႔မွာ ေရြးပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ အေဖ ဘယ္သူ အေမဘယ္သူ
ဆိုတာလည္း သူ႔မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရဘူး။ သူဘယ္ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာလည္း ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရဘူး။

ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမွာ ဆိုရင္ ဆင္းရဲသား၊ သူေဌးဆိုတာကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ ခြင့္ မရဘူး။ လူတေယာက္ဟာ ေမြးလာကတည္းက ဆင္းရဲသား အျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ သူေဌးအျဖစ္ ေမြးလာၿပီးသား ျဖစ္ ေနတယ္။ ဒါေတြအားလုံးဟာ လူတေယာက္ဘဝမွာ ေမြးရာပါ အျပ႒ာန္းခံလုိက္ရတဲ့ အရာေတြလို႔ ေခၚတယ္။ လူ႔ရဲ႕ မူလသဘာဝ ျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ေမြးရာပါ ပိုင္ဆိုင္ပစၥည္းနဲ႔ အတူတူ ပါလာတဲ့ ေမြးရာပါ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲသလို အျပ႒ာန္းခံရတဲ့ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြထဲမွာ ေစာေစာက ေျပာသလို ဘာသာေရးဟာလည္း တခုအပါ အဝင္ပဲ။ လူေတြရဲ႕ ၉၉ % ဟာ လူမွန္းသိတတ္ၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ တျပိဳင္နက္ တည္းမွာ သူတို႔မွာ ကိုးကြယ္စရာ ဘာသာတခု အလိုလို ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ဒါဟာ ၉၉% ေသာ လူေတြ ၾကဳံေတြ႔ရင္ဆိုင္ၾကရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပဲ။

လူတေယာက္ကို အဲသလို ေမြးကတည္းက ပါလာတဲ့ အျပ႒ာန္းခံ အခ်က္ေတြေၾကာင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမယ္၊ အေရးယူ အျပစ္ေပးမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အေရးယူ အျပစ္ေပးမႈ၊ ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တရားမွ်တတဲ့ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

လူတေယာက္ဟာ ေမြးကတည္းက မိန္းမအျဖစ္နဲ႔ ေမြးလာတယ္။ မိ္န္းမအျဖစ္နဲ႔ ေမြးလာလို႔သူ႔ကို ခြဲျခား ဆက္ဆံမယ္။ သူ႔ကို အခြင့္အေရး တခုခု ဆုံး႐ႈံးေစမယ္ ဆိုရင္ တရားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား။ ဘယ္လိုမွ တရားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္စရာ မ ရွိဘူး။ ဒီလိုပဲ လူတေယာက္ကို ေမြးရာပါ မည္းလာတဲ့ အသားေၾကာင့္ တျခားလူေတြထက္ အႏွိမ္ခံရမယ္၊ အခြင့္အေရး တန္းတူမရဘဲ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရမယ္ ဆိုရင္ တရားပါ့မလား။ ဒါလည္း မတရားဘူး။ အလားတူပဲ လူတေယာက္ဟာ မိခင္ ႐ိုးရာ၊ ဖခင္အစဥ္အလာကို လိုက္ၿပီး မိ႐ိုးဖလာ လိုက္ၿပီးယူလာတဲ့ ဘာသာတရားေၾကာင့္ အျပစ္တင္ အေရးယူခံရရင္ တရားမွ်တတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ တရားမွ်တတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး။

ခုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ မြတ္စလင္တခ်ဳိ႕ဟာ ဘာမွ အျပစ္မရွိရွာဘဲ မြတ္စလင္ျဖစ္ျခင္းသက္သက္ေၾကာင့္ အသတ္ျဖတ္ ခံခဲ့ၾကရတယ္။ အနည္းဆုံး မိတၳိလာၿမိဳ႕မွာ ေသဆုံးခဲ့ၾကရတဲ့ မြတ္စလင္အမ်ားစုဟာေတာ့ျဖင့္ရင္ ဘာမွ အျပစ္မရွိဘဲ၊ ေသဆုံးခဲ့ရသူေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ တိတိက်က်ဆိုႏိုင္တယ္။ ေတာင္ကုတ္မွာ အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ အစၥလာမ္ ဘာသာေရးဆရာ ဆယ္ေယာက္ဟာလည္း အျပစ္မရွိဘဲ အသတ္ခံခဲ့ရသူေတြလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။

တခ်ဳိ႕က ေျပာၾကလိမ့္မယ္။ မသီတာေထြးကို မြတ္စလင္ေတြက သတ္လို႔ အဲဒီ မြတ္စလင္ေတြကို သတ္ခဲ့ၾကတာ၊ ဒါ့ ေၾကာင့္ အဲဒီ မြတ္စလင္ ၁၀ ေယာက္ေသတာဟာ တရားတယ္လို႔။ မိတၳိလာမွာ ဘုန္းႀကီး ဦးေသာဘိတ အသတ္ခံရလို႔ မြတ္စလင္ ၄၃ ေယာက္အသတ္ခံရတာလည္း တရားတယ္လို႔။ အဲဒီလို ေျပာဆိုခ်က္ ယူဆခ်က္ေတြဟာ တရားမွ်တရဲ႕ လား အာဃာတတရားေတြကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မွ်မွ်တတ စဥ္းစားၾကဖို႔ သင့္ပါၿပီ။ မသီတာေထြး ကို သတ္တဲ့သူဟာ လူသတ္သမား ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလူသတ္သမားက မသီတာေထြးကို သတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူနဲ႔ အေရာင္အေသြးတူ၊ လူမ်ဳိးတူ၊ ဘာသာတူတဲ့လူေတြကို လိုက္သတ္တာဟာ တရားတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး။

ဘုန္းႀကီး ဦးေသာဘိတကို သတ္တဲ့လူဟာ လူသတ္သမား ျဖစ္တယ္။ ဘုန္းႀကီး ဦးေသာဘိတ အသတ္ခံရတဲ့အတြက္ သူနဲ႔ ဘာ သာတူတဲ့လူ၊ အေသြးအေရာင္တူတဲ့လူေတြကို လုိက္သတ္တာဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ တရားမွ်တတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး။ ဒါဟာ သဘာဝမက်တဲ့ ေယဘုယ်ျပဳမႈ ျဖစ္တယ္။ အာဃာတ အေျခခံတဲ့ ေယဘုယ်ျပဳမႈျဖစ္တယ္။ အမုန္း အေျခခံတဲ့ ေယဘုယ်ျပဳမႈျဖစ္တယ္။ လူလူခ်င္း အၾကားမွာ အားလုံးလူေတြပါလား ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး လူလူခ်င္းကို ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈ၊ ဂိုဏ္း ခြဲမႈ၊ သင္းခြဲမႈ ျဖစ္တယ္။ ဂိုဏ္းခြဲ သင္းခြဲရာမွာလည္း အမုန္းစိတ္ အေျခခံၿပီး ဂိုဏ္း ခြဲတဲ့ ခြဲျခားမႈ ျဖစ္တယ္။ ခင္ဗ်ားကို ေခြးတေကာင္က ကိုက္မယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါကို အာဃာတထားၿပီး ျမင္ျမင္သမွ် ေခြး ေတြကို လိုက္သတ္ရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္အေနအထားဟာ ပုံမွန္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ့မလား။ လူကို မဆိုထားနဲ႔၊ ေခြးကိုေတာင္ ဒီလို ေယဘုယ် ျပဳရင္ မတရားပါဘူး။

တကယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အားလုံးဟာ လူေတြသာျဖစ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔အားလုံးဟာ ဒီေလာက ႀကီးထဲမွာ ဧည့္ သည္ပမာ ေခတၱခဏ အလည္ေရာက္လာၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္အသက္ရွည္ရွည္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လူတေယာက္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေနရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘူး။ အမ်ားစုဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၊ ၈၀ ၾကာရင္ ဒီေလာကထဲ က ျပန္ထြက္ခြာသြားၾကရမယ့္သူေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီေလာကကို ေရာက္လာၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔အားလုံးဟာ ဘဝကို ျမတ္ႏိုး ၾကတယ္။ အသက္ရွင္ခ်င္ၾကတယ္။ ခံစားတတ္ၾကတယ္။ နာက်င္မွာ အသတ္ခံရမွာကို ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္။ ဒီလို သဘာဝရွိတဲ့ လူသားခ်င္း အတူတူ သူလည္းလူ ငါလည္းလူပါလားလို႔ သေဘာမထားဘဲ၊ သူတို႔က မြတ္စလင္တအုပ္စု၊ ငါတို႔က ဗုဒၶဘာသာ တအုပ္စု၊ သူ႔အုပ္စုကလူေတြက ငါ့အုပ္စုကို ဘယ္လို မတရားလုပ္တယ္။ သူ႔အုပ္စုက ငါ့အုပ္စုကို ဘယ္လိုက်ဴးေက်ာ္တယ္။ သူ႔အုပ္စုကလူေတြကို ဘယ္လို ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္၊ ဘယ္လို တုတ္ေႏွာင္ ကန္႔သတ္ရမယ္၊ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚအားလုံးဟာ ငါတေကာ ေကာတဲ့ ဝါဒမဟုတ္ရင္ ဘာဝါဒလို႔ ေခၚဆိုၾကမလဲ။

ဘာသာဆိုတာ တခုနဲ႔ တခု ကြာၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဘာသာဝင္တိုင္းကလည္း ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္မွ အမွန္လို႔ ထင္ၾကတာ ခ်ည္းပဲ။ ဒီကြဲျပားမႈဟာ သဘာဝတရား ျဖစ္တယ္။ ဒီကြဲျပားမႈဟာ သဘာဝ တရား ျဖစ္သလို ဒီလူေတြအားလုံးဟာ လူ ေတြခ်ည္းပဲ ဆိုတဲ့ တူညီမႈလည္း ရွိၾကတယ္။ အဲဒီတူညီမႈဟာလည္း သဘာဝတရားပဲ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ၾကဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ မတူရင္ ရန္သူလို႔ သေဘာထားတဲ့ အယူအဆဟာ အလြန္ေသးသိမ္တဲ့့ အယူဝါဒျဖစ္တယ္။ ငါ့လူမ်ဳိးမွ တကယ့္လူ၊ ငါ့ဘာသာမွ တကယ့္ဘာသာ ဆိုတဲ့ အယူဟာ အတၱဝါဒျဖစ္တယ္။ အနတၱဝါဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ ဒီ့ထက္ ပိုၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေျပာရရင္ ငါ့လူမ်ဳိးမွ တကယ့္လူ၊ ငါလူမ်ဳိးကို ခ်စ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဝါဒဟာ နာဇီဝါဒ၊ ဖက္ဆစ္ဝါဒ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္နဲ႔ မတူတဲ့လူကို ကန္႔သတ္ရမယ္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္လို႔ ယူတဲ့ အယူအဆဟာ ရန္ကိုေမြးတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္တယ္။ ေဒါသကို ျဖစ္ေစတဲ့ အယူျဖစ္တယ္။ ဒီအယူဟာ ဓါးေတြလွံေတြထက္ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ အယူအဆျဖစ္တယ္။ အဲဒီ အယူအဆေၾကာင့္ လူ႔အသက္မ်ားစြာ ေသေၾက ဆုံး႐ႈံး ေစႏိုင္တယ္။ ေသလည္း ေသခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။

ကုိယ္လည္းလူ၊ သူလည္းလူ လူလူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားဖို႔လိုတယ္။ သူ႔မွာလည္း ငါ့လို အေသြးနဲ႔ အသားနဲ႔ပါ လားလို႔ စာနာနားလည္တတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒီလို မဟုတ္ဘဲ လူတဖက္သားကို ဒုကၡေရာက္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵသေဘာတရား ဟာ သူေတာ္ေကာင္းတရား မဟုတ္ဘူး။ မြတ္စလင္ရယ္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ရယ္ မဟုတ္ဘူး၊ အားလုံးကို ေမတၱာတရား ထားအပ္တာခ်ည္းပါပဲ။

ခုေန ျမတ္စြာဘုရားရွင္သာရွိရင္ မြတ္စလင္ေတြကို ဘယ္လို သေဘာထားမယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ယူဆ ၾကပါသလဲ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘုရားရွင္သာရွိရင္ ဘုရားရွင္ဟာ မြတ္စလင္ေတြကုိလည္း ရင္ဝယ္သားသဖြယ္ သေဘာ ထားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရဲ႕လမ္းစဥ္ပဲ။ ဘုရားရွင္ဟာ ဒီလမ္းစဥ္အတိုင္း တသမတ္တည္း က်င့္သုံး ေပလိမ့့္မယ္။ ဒါဟာ သူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္ပဲ။ သူေတာ္ေကာင္းမွန္သမွ် ဒီလမ္းစဥ္ကို က်င့္သုံးၾကလိမ့္မယ္။ လူတ ဖက္သားကို ေစတနာထားတာ ေကာင္းစားေစခ်င္တာ မုဒိတာပြားတာဟာ သူေတာ္ေကာင္းလမ္းစဥ္မဟုတ္ဘူးလား။ ဒီလမ္းစဥ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ကို ေျပာရရင္ လူတဖက္သားကို ပ်က္စီးေစခ်င္တာဟာ သူယုတ္မာလမ္းစဥ္ပဲ။ ဒီေနရာမွာ လူတဖက္သားဆိုတာဟာ မိမိမဟုတ္တဲ့ တျခားလူအားလုံးကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္တယ္။ မြတ္စလင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ခရစ္ယန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္ျဖစ္ လူဟာလူပဲ။ အဲဒီလူအားလုံးကို ဆိုလိုတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ပ်က္စီးေစခ်င္တဲ့လူမွ သူယုတ္မာ၊ တျခားဘာသာဝင္ေတြကို ပ်က္စီးေစခ်င္တဲ့သူေတြေတာ့ သူယုတ္မာအျဖစ္ကလြတ္ေစလို႔ ဘုရားရွင္က သေဘာပိုက္ ေတာ္မူလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ သူ႔သာသနာကို ကာကြယ္ဖို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တျခား ဘာသာဝင္ေတြ အသတ္ ျဖတ္ခံေနရတာကို ဘုရားရွင္သိရင္ ဝမ္းေျမာက္ေတာ္မူလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ မထင္ဘူး။

အခု ဆရာေတာ္ ဦးဝီရသူ ဘယ္လိုလူလဲဆိုတာ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၾကဖို႔ သင့္ပါ ၿပီ။ ဂိုဏ္းဂဏ အျမင္ေတြခြာ၊ သူ႔လူငါ့လူဆိုတဲ့ အစြဲေတြခြာၿပီး ဦးဝီရသူ ဘယ္လိုလူဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ သူဟာ သူယုတ္မာလား၊ သူေတာ္ေကာင္းလားဆိုတာ အားလုံးထင္ထင္ရွားရွား ေတြးေခၚႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။

ဦးဝီရသူ မႏၱေလးမွာေဟာတဲ့ တရားဗီဒီယိုေခြ တေခြကို ေထာက္ျပပါရေစ။ မႏၱေလးမွာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တုန္းက ေဟာခဲ့တဲ့ အေခြလို႔ ဗီဒီယိုကလစ္ တင္ေပးတဲ့ ဒီမိုဖက္တီးက ေရးထားတဲ့ ကလစ္ကေလးပါ။ အဲဒီအထဲမွာ ဘာေျပာထားသလဲဆို ေတာ့ မႏၱေလးမွာ ကုလားေတြ စားစရာမရွိေအာင္ တပည့္ေတာ္ လုပ္ျပမယ္တဲ့။ စားစရာတင္မဟုတ္ဘူး၊ မႏၱေလးမွာ ကုလားေတြ ေနစရာ မရွိေအာင္လည္း တပည့္ေတာ္ လုပ္ျပမယ္တဲ့။ ကုလားေတြဟာ ငါတို႔ရန္သူဆိုတဲ့ အမုန္းစိတ္ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ကေလးကိုခြာၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ ဒါ သူေတာ္ေကာင္းတရားလား၊ ဒါ သူေတာ္ေကာင္း စကားလားဆိုတာ။ သူတပါးကို ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ျပမယ္လို႔ ႀကိမ္းဝါးတဲ့သူ ၾကံစည္တဲ့သူဟာ သူယုတ္မာလား၊ သူ ေတာ္ေကာင္းလား၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အစြဲေတြခြာၿပီး အေလးအနက္စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ သူေျပာေနတဲ့သူဟာ တခ်ဳိ႕လူေတြ ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့ ကုလားမဟုတ္ဘဲ ခင္ဗ်ားတို႔ မိသားစုသာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဦးဝီရသူကို ဘယ္ လိုထင္ၾကမလဲ။ သူေတာ္ေကာင္းလို႔ မွတ္ယူႏိုင္ၾကပါ့မလား။

ဒီကုလားေတြ စီးပြားပ်က္ဖို႔ ဒီကုလားေတြဆီမွာ ေစ်းမဝယ္ဖို႔ ဦးဝီရသူဟာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ဝါဒျဖန္႔ ေျပာဆိုပါတယ္။ ကုလားမေကာင္းတာ၊ ကုလားမုဒိမ္းက်င့္တာေတြကို စုစည္းၿပီး ျပသပါတယ္။ အဲသလိုျပၿပီး ကုလားမွန္သမွ် အတူတူ၊ မြတ္စလင္မွန္သမွ် အတူတူ၊ မြတ္စလင္မွန္သမွ် ဒို႔ရန္သူဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ပြားမ်ားလာေအာင္ ေမြးျမဴေပးေနပါတယ္။ ေယဘုယ် ျပဳေပးေနပါတယ္။ ဒီလို ေဟာေျပာမႈေတြေၾကာင့္ အသိဉာဏ္နည္း မိုက္မဲတဲ့ တခ်ဳိ႕ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အမုန္းတရား ကိန္းဝပ္သြားပါတယ္။ အဲဒီ အမုန္းတရားေၾကာင့္ တုတ္၊ ဓါးလက္နက္ကိုင္ၿပီး လူသတ္ပါတယ္။ ဦးဝီရသူ ေဟာတဲ့တရားဟာ တုတ္ဓါးလက္နက္ထက္ အႏၱရာယ္ပိုႀကီးပါတယ္။ ဦးဝီရသူ က်ဴးလြန္တဲ့ အျပစ္ဟာ တုတ္၊ ဓါးကိုင္သူထက္ အျပစ္ပိုႀကီးပါတယ္။

မိတၳိလာမွာ လူ ၄၃ ေယာက္ကို သတ္တဲ့ အဓိက တရားခံဟာ ဦးဝီရသူ ပါပဲ။ ဦးဝီရသူကို က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ သံဃာအျဖစ္ မသတ္မွတ္တာ ၾကာပါၿပီ။ ဦးဝီရသူလို လူယုတ္မာကို လူသတ္သမားေျပာလို႔ က်ေနာ္ ငရဲမက်ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ စိတ္နဲ႔ အခုလို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာေနတာပါ။ ယုံၾကည္မႈ အျပည့္ရွိလို႔ ဒီစကားကို ဆိုတာပါ။ ကိုယ့္စရဏတရား ကိုယ္ ကိုယ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေမတၱာတရားကိုယ္ ကိုယ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ လူသားအားလုံးအေပၚမွာထားတဲ့ က်ေနာ့္ ေမတၱာ၊ က်ေနာ့္ ေစတနာကို ႐ိုး႐ိုးသားသားပဲ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဦးဝီရသူ လို လူမ်ဳိးထက္ က်ေနာ့္ ကိုယ္က်င့္တရားက ပိုၿပီး ျမတ္တယ္လို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသားပဲ ယုံၾကည္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္တခ်ဳိ႕ဟာ မသီတာေထြးကို မြတ္စလင္က မုဒိမ္းက်င့္ေတာ့ ဒါမြတ္စလင္ေတြက မုဒိမ္းက်င့္ တာပဲ မြတ္စလင္ေတြဟာ မုဒိမ္းေကာင္ေတြပဲကြလို႔ ေယဘုယ်ျပဳၿပီး မြတ္စလင္ေတြကို သတ္တာ လက္ခုပ္တီးၾကပါ တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္တခ်ဳိ႕ဟာ ဦးေသာဘိတကို မြတ္စလင္တခ်ဳိ႕က သတ္ေတာ့ ဒါမြတ္စလင္ေတြ သတ္ တာပဲ မြတ္စလင္အားလုံး အတူတူပဲ၊ မြတ္စလင္ေတြကို လက္စားေခ်ရမယ္လို႔ သေဘာထားၿပီး ကေလးလူႀကီးမေရွာင္ မြတ္စလင္ ၄၃ ေယာက္ (ဒါ အစိုးရစာရင္းပါ၊ ဒီ့ထက္ပိုမ်ားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။) ကို လက္စားေခ် သတ္ျဖတ္ပါတယ္။ မြတ္စလင္ေတြကို ဒီလို ေယဘုယ်ျပဳ သတ္ျဖတ္ခဲ့ေပမဲ့ ဦးဝီရသူကို ဗုဒၶဘာသာ အၾကမ္းဖက္မႈရဲ႕ မ်က္ႏွာလို႔ တိုင္းမ္ မဂၢဇင္းက ဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအားလုံးကို ေယဘုယ်ျပဳေျပာဆိုရမလားဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးတခ်ဳိ႕ပါမက်န္ ဆတ္ ဆတ္ခါ နာက်င္ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားလည္း ဆင္ျခင္ေတာ္မူၾကပါဘုရား၊ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာတခုလုံး ကို အၾကမ္းဖက္ဝါဒလို႔ တိုင္းမ္မဂၢဇင္းက ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဦးဝီရသူဟာ ဗုဒၶဘာသာအၾကမ္းဖက္မႈရဲ႕ မ်က္ႏွာလို႔ ဆိုတာပါ။ ေနာက္ဆုံး ဗုဒၶဘာသာကို ဆိုခဲ့ရင္ေတာင္မွ ဦးဝီရသူ လို သူတပါးပ်က္စီးေၾကာင္း ေျပာတဲ့သူေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာ သာ နာမည္ပ်က္ရတယ္ဆိုတာ ႏွလုံးသြင္းၿပီး ေနာင္ဒီလို မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုကာကြယ္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ သင့္ပါၿပီ ဘုရား။

ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး အမုန္းမီးဆိုတာ ပြားရလြယ္ေပမဲ့ ၿငိႇမ္းသတ္ရခက္တတ္ပါတယ္။ ဘာသာေရး လူမ်ဳိးေရး အမုန္း မီးသာ ႀကီးထြားလာၿပီ ဆိုရင္ တိုင္းျပည္လည္း သိကၡာက်၊ ဘာသာလည္း သိကၡာက်႐ုံသာ မက၊ အင္မတန္ ဆိုးဝါးတဲ့ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္းႀကီးေတြ ေပၚထြက္တတ္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ ဗမာျပည္မွာရွိတဲ့ မြတ္စလင္ေတြထဲ မွာ အၾကမ္းဖက္သူ၊ အေသခံဗုံးခြဲသူဆိုတဲ့ အစြန္းေရာက္သမိုင္း မရွိဘူးေသးပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတာ စစ္ရဲ႕ တစိတ္တေဒသ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့အခါ စစ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အဆက္အျဖစ္ ေပၚထြက္လာတတ္ပါတယ္။ အၾကမ္း ဖက္ တိုက္ခိုက္မႈဆိုတာကေတာ့ စစ္ရဲ႕အဆက္ပါ။ စစ္ကို စစ္ခ်င္း၊ အင္အားကို အင္အားခ်င္း မယွဥ္သာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာက မေျပလည္ေသးရင္ ထြက္ေပၚလာတတ္တဲ့ စစ္ပြဲႀကီးရဲ႕ အဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေခ်ာင္ပိတ္ အ႐ိုက္ခံ ရတဲ့သူေတြဟာ စစ္ကိုစစ္ခ်င္း၊ အင္အားကို အင္အားခ်င္း မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့အခါ အေသခံၿပီး အၾကမ္းဖက္ၾကတာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဗမာျပည္မွာ မြတ္စလင္ေတြကို ေခ်ာင္ပိတ္႐ိုက္ရင္ တေန႔မွာ သူတို႔ဟာ ဒီနည္းကို သုံးမလာဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။ ကို္ယ့္အႏၱရာယ္ကိုယ္ ျမင္ၾကပါ။ ကိုယ့္သားသမီးေျမးျမစ္ကို ခ်စ္ခင္ၾကပါ။ သူမ်ားကို သတ္ခ်င္ျဖတ္ ခ်င္တာခ်ည္း ေတြးရင္ မွားပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ကခ်ည္း သတ္ခြင့္ရလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔။ ဝဋ္ဆုိတာ လည္တတ္ပါ တယ္။ ဘယ္သူမွ တဖက္သတ္ ရာသက္ပန္ အႏိုင္ရ႐ိုးမရွိပါ။

ဒီတိုင္းျပည္မွာ မရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြသာ အစပ်ိဳး ေပၚေပါက္လာခဲ့ရင္ ေနာင္လာေနာက္သား မ်ဳိးဆက္ေပါင္းမ်ား စြာအထိ ဒုကၡပင္လယ္ေဝၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအေျခ၊ အဲဒီ အဆင့္ထိေရာက္လာရင္၊ ဗုဒၶဘာသာေရာ၊ မြတ္စလင္ေရာ ဘာသာႏွစ္ခုစလုံး အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေရာက္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အေျမႇာ္အျမင္ရွိရွိ ခ်င့္ခ်ိ္န္သုံးသပ္ၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ ပါၿပီ။ မဲကိုေမွ်ာ္ၿပီး ေခါင္းေရွာင္ေနတာေတြကိုလည္း ရပ္တန္းကရပ္ၿပီး သတၱိရွိရွိ တာဝန္ယူၾကဖို႔လည္း သင့္ပါၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ဒါေတြအားလုံးဟာ အစိုးရရဲ႕ လက္ခ်က္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အစိုးရက အဓိ က လက္သည္ပါ။ အစိုးရလက္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း အစိုးရ အၾကံသာျဖစ္ေၾကာင္းကို အရင္ ေဆာင္းပါးေတြထဲမွာ အႀကိမ္ ႀကိမ္အခါခါ ေထာက္ျပသုံးသပ္ျပခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ ဒီေဆာင္းပါးမွာ အက်ယ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အစိုးရဟာ သူအာဏာတည္ျမဲဖို႔၊ အတိုက္အခံဒီမိုကေရစီ သမားေတြကို ေသြးခြဲဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီ သမားေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအၾကားမွာ သပ္လွ်ိဳဖို႔၊ သူတို႔ စစ္ အာဏာရွင္အင္အားစုေတြကို ဗုဒၶဘာသာေတြ ေထာက္ခံလာဖို႔အတြက္ ငရဲ မေၾကာက္၊ သံသရာ မေၾကာက္ဘဲ ေမွာက္ ေမွာက္မွားမွား ေဆာင္ရြက္ေနတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔သာ ငရဲ မေၾကာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားအျပားကိုလည္း ငရဲက်ေအာင္ အျပစ္က်ဴးလြန္ေအာင္ ေျမႇာက္ေပးဆြေပးေနပါတယ္။ ဒါေတြအားလုံးကို သူတို႔အာဏာရေရး တခုတည္းအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာပါ။ သူတို႔ အာဏာရေရး အတြက္ ငရဲလည္း မေၾကာက္၊ သံသရာလည္း မေၾကာက္၊ လူ႔အသက္ လူ႔အေသြးမ်ားစြာကို စေတးရမွာ ကိုလည္း မေၾကာက္ဘဲ ရက္ရက္စက္စက္ ယုတ္ယုတ္မာမာ ျပဳမူေနတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ အာဏာတခုတည္းကို မက္ေမာ၊ ေမာဟေတြဖုံး၊ အသိဉာဏ္ အမိုက္ေမွာင္ႀကီးက်ၿပီး ငရဲလမ္းစဥ္ ကို လိုက္တာဟာ တကယ္ေတာ့ ဒါပထမ အႀကိမ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ပထမအႀကိမ္က သံဃာေတြကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ပါ။ အခုတႀကိမ္က ဒုတိယမၸိ ငရဲလမ္းစဥ္ပါ။

ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အားလုံး ေမတၱာတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး ငရဲကို ေရွာင္ရွားၾကပါစို႔။ မြတ္စလင္ေတြကို ရင္ဝယ္သားသဖြယ္ ေမတၱာပြားမ်ားၾကပါစို႔။ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုံ၊ ဒီမိုကေရစီသမားအားလုံး စည္းလုံးညီညြတ္ ၾကပါစို႔။

လူအခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။

ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
၂၈၊ ဇြန္၊ ၂၀၁၃။