က်ေနာ္ဟာ ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးတေကာင္ပါ ေမေမ။
ပုိက္သာဂုိရပ္ရဲ႕ သီအိုရမ္ကို မကၽြမ္းက်င္ခဲ့ေပမယ့္
လူနဲ႔ လူခ်င္း လုေသာက္တဲ့
ဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္သံမွာ
က်ေနာ္ဟာ ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးပါ ေမေမ။
ေမေမနဲ႔ ေ၀းတဲ့ညေတြမွာ
က်ေနာ္ဟာ သူရဲေကာင္းဆန္သလိုလိုနဲ႔
စပါတာကပ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းျမည္သံကိုလဲ
ေမ့ေလ်ာ့ေနသူ တေယာက္ေပါ့။
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးဟာ
သနားစရာေကာင္းလွပါတယ္ ေမေမ။
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးရဲ႕
ေအာ္ျမည္သံကို ႀကဲခ်လိုက္ေတာ့
ေကာင္းကင္က မုန္ယိုလာတယ္။
နာက်င္မႈေတြက မုန္တိုင္းျဖစ္တယ္။
မုန္တိုင္းေတြက မုန္တိုင္းဆင့္ရင္း
ေကာင္းကင္ႀကီးက နက္ျပာျပာ ျဖစ္လာတယ္။
အေမ့သား ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးလဲ
ပိုးစုန္းက်ဴးညေတြကို ရွာမိတယ္။
ညေတြက ပုိးစုန္းက်ဴးမရွိဘူးလို႔
ညည္းညဴသံအဆံုး
အာရပ္ကမၻာမွာ
ညဴကလီးယားဗံုးေတြ ေပါက္မယ္ထင္အံ့။
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးလဲ
ေၾကာက္ရတာေပါ့ ေမေမရယ္။
ေမေမေရ အရမ္းကိုေၾကာက္တတ္တဲ့
ေႁမြမေၾကာက္ ကင္းမေၾကာက္
ဘာကိုမွမေၾကာက္တတ္တဲ့ အေမ့ရဲ႕သား
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးေလ။
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလး ၀ပ္ေနရွာပါတယ္ ေမေမ။
သိပ္သနားစရာေကာင္းတာပဲ ေမေမရယ္
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလး ဘ၀ဟာေလ
ေတာင္ေလလာတိုင္း ေခါင္းေထာင္ေထာင္ၾကည့္ရတဲ့
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးဟာ
ခုေတာ့ သူ၀ပ္မယ့္ေျမက်င္းကို သူတူးရင္း
ဘာမွမသိတဲ့အနာဂတ္ကို တူးေနရွာေလရဲ႕။
က်ေနာ္ဟာ
ေျမ၀ပ္ငွက္ေလးတေကာင္ပါ ေမေမ။
ဒီလက္မ်ဳိး ေခတၱ (အေမရိက)
No comments:
Post a Comment