ကရင့္အာဇာနည္ေန႔အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ မည္သူနည္းဟုေမးလွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟု အားလုံးေသာ ျမန္မာျပည္သူမ်ား ေျဖ ၾကပါလိမ့္မည္။ အာဇာနည္ဟူသည္ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး အေသခံရဲသူပုဂၢဳိလ္မ်ားဟု အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိရ ေပမည္။ တနည္းဆုိရေသာ္ တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ အေသခံရဲေသာ
ပုဂၢဳိလ္ထူး ပုဂၢဳိလ္ျမတ္တုိ႔အား အာဇာနည္ဟူ၍ အသိ အမွတ္ျပဳ ေခၚေ၀ၚၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။

အာဇာနည္ေန႔အေၾကာင္း ေရးသားရာတြင္ ကရင္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းကုိအေျခခံၿပီး ေဖၚျပေရးသားရန္ လုိပါလိမ့္မည္။ ကရင္ဗဟုိ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္(KCO) ၏ ေဒါကလု ေခၚ (Karen National Association-KNA)သည္ ဗမာႏုိင္ငံေရးအစည္းအ႐ုံးမ်ား မေပၚေပါက္မီ ၁၈၈၁ခုႏွစ္မွစ၍ ေဒါက္တာတီသံျပာ၊ ဦးလူနီ၊ ေဒါက္တာျမစံ၊ ဦးစံလုံးႏွင့္ အျခားေသာ ကရင္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ အစည္းအ႐ုံးႀကီးျဖစ္သည္။

အိႏိၵယကြန္ဂရက္သည္ ေဒါကလုအသင္း၏ ေနာက္ပုိင္း(၂)ႏွစ္အၾကာ ၁၈၈၃ခုႏွစ္၌ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒါက္ တာတီသံျပာ (M.A,D.D)သည္ ပထမဆုံးဥကၠ႒ျဖစ္၍ ေစာဘေမာင္ (Bar-at-Law)သည္ အဂၤလိပ္မ်ား ျမန္မာျပည္မွ ဆုတ္ခြာ သြားသည္အထိ ေနာက္ဆုံးဥကၠ႒ျဖစ္သည္။ ၎သည္ အဂၤလိပ္ ျမန္မာျပည္တြင္းသုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိၿပီး မၾကာမီ ၁၉၄၅ခုႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။

ေဒါကလု အစည္းအ႐ုံးသည္ အစုိးရထံမွ ကရင္အမ်ဳိးသားအခြင့္အေရးဟူသမွ် စြမ္းစြမ္းတမံ ေအာင္ျမင္စြာ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္ ႏုိင္ခဲ့ေပသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္ ဂ်ပန္စုိးမုိးသည့္အခ်ိန္ကာလ၌ ေဒါက္တာဘေမာ္ အစုိးရလက္ထက္ေရာက္ေသာ္ တေသြးတသံ တမိန္႔၀ါဒအရ ေဒါကလု အသင္းႀကီး၏ လုပ္ငန္းအားလုံး ရပ္ဆုိင္းခဲ့ရသည္။

ဂ်ပန္တုိ႔လက္နက္မခ်မီ ၁၉၄၅ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၃၀)ရက္ေန႔မွ ဇူလုိင္လ(၅)ရက္ေန႔အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပေသာ ကရင္လူထုအ စည္းအေ၀းမွ ပါတီမေ႐ြး၊ ဘာသာမေ႐ြး ကရင္အမ်ဳိးသားပါတီ အသင္းအဖြဲ႕တုိင္း ပါ၀င္ႏုိင္မည့္ အစည္းအ႐ုံးႀကီးတစ္ခု တည္ ေထာင္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းအတည္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ၌က်င္းပေသာ ျမန္မာျပည္လုံးဆုိင္ရာ ကရင္အမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္၌ ေရးဆြဲထားေသာ ဥပေဒၾကမ္းကုိ အတည္ျပဳၾကလ်က္ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံးကုိ စတင္ တည္ေထာင္လုိက္ၾကသည္။

မ်ားမၾကာမီ ႏုိင္ငံေရးစိတ္၀င္စားသူ ကရင္လူငယ္တစ္စုက ကရင္လူငယ္အစည္းအ႐ုံး တည္ေထာင္ရန္ ေတာင္းဆုိလာသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္လူႀကီးမ်ား အကူအညီျဖင့္ ကရင္လူငယ္အစည္းအ႐ုံး (Karen Youth Organization)ကုိ တည္ေထာင္သည့္ လက္ ရွိ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံးကုိ ကရင္ဗဟုိအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (Karen Central Organization-ေကစီအို) ဟုေခၚ၍ ကရင္လူငယ္အ စည္းအ႐ုံးကုိ ေက၀ိုင္အိုဟု ေခၚဆုိၾကသည္။ ေကစီအို၏ ပထမဆုံးဥကၠ႒မွာ ေစာသာဒင္ျဖစ္ၿပီး ေက၀ုိင္အုိ ပထမဆုံးဥကၠ႒မွာ မန္းဘခုိင္ျဖစ္သည္။

၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီ၌ က်င္းပေသာ ကရင္ညီလာခံသဘင္ႀကီးတြင္ Karen National Association (KNA), Buddhist Karen National Association (BKNA), Karen Youth Organization (KYO) ႏွင့္ Karen Central Organization တုိ႔ ျပန္လည္ပူး ေပါင္း၍ ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး(KNU) အမည္သစ္ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းလာခဲ့သည္။

ေကအဲန္ယူအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေပၚေပါက္လာသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္သင့္ မ၀င္သင့္ ျပႆနာလည္း ေပၚေပါက္လာသည္။ ေဖၚျပပါ ကရင္ညီလာခံသဘင္ႀကီးသုိ႔ တက္ေရာက္လာေသာ လူထုကုိယ္စားလွယ္ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္တုိ႔သည္ ႏွစ္ရက္တုိင္ ေဆြး ေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ေစာစံဘုိးသင္သည္ ထုိစဥ္က ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မ၀င္သင့္ေၾကာင္း ေဟာေျပာခဲ့သည္။ လူငယ္အခ်ဳိ႕ ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္သင့္ေၾကာင္း ေဟာေျပာၾကသည္လည္း ရွိၾက၏။ ေစာဘဦးႀကီးကမူ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္သင့္ မ၀င္သင့္ ကိစၥကုိ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားရန္လုိေၾကာင္းႏွင့္ ၎၏သေဘာထားမွာ လူထု၏ဆႏၵကုိသာ လုိက္ဖုိ႔အသင့္ရွိေၾကာင္း ေဟာေျပာခဲ့သည္။

၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဧၿပီ ၇ရက္ေန႔တြင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပခဲ့သည္။ ယင္း ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၃ရက္ႏွင့္ ၂၄ရက္ေန႔ KNU ၏ အေရးေပၚညီလာခံတြင္ KNU ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ုံး၏ ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ KNDO ကုိပါ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ မိမိပူးတြဲဖြဲ႕စည္းခဲ့ေၾကာင္း မန္းဘဇန္မွ ေျပာပါသည္။ KNU ဗဟုိေကာ္မတီအသစ္တစ္ခုဖြဲ႕စည္းဖုိ႔ အေရးေပၚညီ လာခံက်င္းပတဲ့အခါ ေစာဘဦးႀကီး ဥကၠ႒ျဖစ္လာၿပီး မန္းဘဇန္ ကာကြယ္ေရးတာ၀န္ခံျဖစ္လာခဲ့သည္။

၁၉၄၈ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လသုိ႔ေရာက္ေသာ္ KNDO ၏ လႈပ္ရွားမႈသည္ ျမင့္လာသည္။ ၾသဂုတ္လႏွင့္ စက္တင္ဘာလအတြင္း အိမၼဲ ေငြတုိက္၊ မအူပင္ဘဏ္မ်ားအား စီးနင္း၀င္ေရာက္ၿပီး ေငြမ်ားရယူခဲ့ၾကသည္။ ဆက္လက္၍ သထုံခ႐ုိင္၊ သထုံၿမိဳ႕ကို တုိက္ခုိက္ သိမ္းယူခဲ့သည္။ ဆက္လက္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၊ ေရႊက်င္ၿမိဳ႕၊ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းၿမဳိ႕၊ က်ဳိက္ပိရြာႏွင့္ ရဲ႒ာန၊ ေတာင္ ႀကီးၿမိဳ႕၊ လြယ္ေကာ္ၿမိဳ႕၊ လြယ္လင္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ေငြတုိက္မ်ား အသီးသီး စီးနင္း၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းအေျခအေနတြင္ ေစာဘဦး ႀကီးႏွင့္ KNU ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ မ်က္ႏွာပ်က္စရာျဖစ္လာသျဖင့္ စက္တင္ဘာလ ၁၇ရက္ႏွင့္ ၁၈ရက္ေန႔တုိ႔တြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕၊ ကရင္ေကာင္စီခမ္းမ၌ KNU က အေရးေပၚ ညီလာခံတစ္ရပ္ ေခၚယူခဲ့ရသည္။

အင္းစိန္အေရးအခင္း၌ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔ေခါင္းေဆာင္လ်က္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလထဲတြင္ အလုံရပ္၊ မစ္ရွင္လမ္းရွိ ကရင္အမ်ဳိးသားကလပ္တြင္လည္းေကာင္း၊ အင္းစိန္ရွိ ေစာဘဦးႀကီးေနအိမ္တြင္လည္းေကာင္း၊ ကရင္-ဗမာ ခ်စ္ ၾကည္ေရးထမင္းစားပြဲႏွင့္ မုန္႔ဟင္းခါးစားပြဲ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ယင္းကဲ့သုိ႔ အင္းစိန္တြင္ တုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားေနစဥ္ ၾကားလူမ်ားမွ တဆင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကမ္းလွမ္းခ်က္မွာ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ KNU ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ KNDO ေခါင္းေဆာင္မ်ားရွိ ရာ အင္းစိန္သုိ႔ေရာက္လာသည္။

ယင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကမ္းလွမ္းခ်က္အေပၚ KNU ႏွင့္ KNDO ေခါင္းေဆာင္မ်ားက စဥ္းစားၿပီးေနာက္ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ မန္းဂ်ိန္းထြန္း ေအာင္တုိ႔ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးရန္ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဖရန္းစစ္အာျမအား အေဖၚျပဳ၍ ၁၉၄၉ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၄)ရက္ေန႔ တြင္ အင္းစိန္မွ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ယင္းသုိ႔ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္အဖြဲ႕လာစဥ္ ႏွစ္ဘက္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားသျဖင့္ အင္းစိန္စစ္မ်က္ႏွာတြင္ ေသနတ္သံမ်ား တိတ္ဆိတ္ေနပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုိလားေသာ လူအေပါင္းတုိ႔လည္း (ဖဆပလ) အစုိးရႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲကုိ ႀကိဳဆုိၾက၏။

ဧၿပီလ (၅)ရက္မွစ၍ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေဆြးေႏြးၾကရာ ဧၿပီလ (၇)ရက္ေန႔တြင္ ႏွစ္ဖက္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္ကုိ လက္ မွတ္ေရးထုိးႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။ သေဘာတူညီမႈမ်ားကုိ ဧၿပီလ (၈)ရက္ေန႔မွစတင္၍ အေကာင္အထည္ေဖၚရန္လည္း ပါရွိ၏။ (ဖဆပ လ)အစုိးရႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီး၏ အင္းစိန္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္ကုိ အစုိးရဘက္မွ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သခင္ႏု၊ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေန ၀င္း၊ ဦးဧေမာင္၊ ဆာဘဦးတုိ႔ လက္မွတ္ေရးထုိးၾကၿပီး KNU ဘက္မွ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ မန္းဂ်ိန္းထြန္းေအာင္တုိ႔ လက္မွတ္ေရးထုိး ၾကသည္။

ယင္းသုိ႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္ကုိ ယူေဆာင္လ်က္ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ မန္းဂ်ိန္းထြန္းေအာင္တုိ႔သည္ ဧၿပီ လ (၇)ရက္ေန႔ညေနပုိင္းတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွ အင္းစိန္သုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ထုိေန႔ညေနပုိင္းမွာပင္ ယင္းသေဘာ တူညီခ်က္ကုိ အေရးေပၚ အစည္းအေ၀းထုိင္၍ စဥ္းစားၾက၏။ ဤတြင္ KNDO အဓိကေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေစာဟန္တာ သာေမႊး(မုဆုိးေကာ္ကဆာ)ႏွင့္ မန္းဘဇန္တုိ႔က ယင္းသေဘာတူညီခ်က္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္ဟု မေခၚဆုိႏုိင္ ဘဲ လက္နက္ခ်ခုိင္းသည့္ သေဘာတူညီခ်က္သာျဖစ္၍ လက္မခံသင့္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပ၍ ပယ္ခ်လုိက္သည္။

ဤသုိ႔ျဖင့္ (ဖဆပလ)အစုိးရႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔၏ သေဘာတူညီခ်က္သည္ ပ်က္ျပယ္သြားေလသည္။ ဤတြင္ ေစာဘဦးႀကီးက မန္းဘဇန္သည္လည္း KNDO ဥကၠ႒ျဖစ္၍ သူ၏သေဘာတူညီခ်က္ကုိ သေဘာမတူႏုိင္ပါက သီးျခား(ဖဆပလ)အစုိးရႏွင့္ ေဆြး ေႏြးသင့္ေၾကာင္း အႀကံေပးရာမွ ေမလ (၅)ရက္ေန႔တြင္ မန္းဘဇန္ကုိယ္တုိင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔သြား၍ (ဖဆပလ)အဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးသည္။

KNU ဥကၠ႒ ေစာဘဦးႀကီး လက္မွတ္ေရးထုိးသေဘာတူခဲ့ေသာ အင္းစိန္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္ကုိ KNDO ေခါင္း ေဆာင္မ်ားက လက္မခံၾကေသာေၾကာင့္ ၁၉၄၉ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၈)ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ (ဖဆပလ)အစုိးရထံသုိ႔ စာတစ္ေစာင္ ေရးသား ေပးပုိ႔လုိက္သည္။ ယင္းစာကုိ (ဖဆပလ)အစုိးရက အေၾကာင္းျပန္ၾကားျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ေနာက္ပုိင္း၌ ယာယီ အပစ္အ ခတ္ရပ္စဲထားေသာ အင္းစိန္တခုိတြင္ တုိက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္စတင္လာေလသည္။

၁၉၄၉ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၂)ရက္ေန႔တြင္ အင္းစိန္ကုိ အစုိးရတပ္မ်ားသိမ္းၿပီးေနာက္ ထန္းတပင္ၿမိဳ႕နယ္ ၾကာအင္းေဇာင္းရြာတြင္ ေစာ ဘဦးႀကီးေခါင္းေဆာင္၍ KNU ႏွင့္ KNDO ေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ၀င္ေသာ အစည္းအေ၀းတစ္ရပ္ကုိ ေနာက္ဆုံးက်င္းပခဲ့သည္။ ယင္းအစည္းအေ၀းတြင္ ဧရာ၀တီတုိင္းႏွင့္ ေတာင္ငူအေရွ႕တုိင္းဟူ၍ ခြဲလုိက္ကာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အသီးသီး တာ၀န္ခြဲေ၀ယူ သည့္ အစည္းအေ၀းလည္းျဖစ္သည္။ ယင္းအစည္းအေ၀းတြင္ က်န္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးအား ေနာက္ဆုံး ျမင္ေတြ႕လုိက္ရျခင္းျဖစ္သည္။

ၾကာအင္းေဇာင္းရြာအစည္းအေ၀း၏ တာ၀န္ခြဲေ၀မႈအရ အေရွ႕တုိင္းတြင္ ေစာဘဦးႀကီးေခါင္းေဆာင္လ်က္ ေစာစန္းေက (KNDO) စစ္ေရးတာ၀န္ခံႏွင့္ စေကာေမာေလ(လူငယ္တာ၀န္ခံ)တုိ႔ ပါ၀င္ၾကသည္။ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ဧရာ၀တီတုိင္းတြင္ ေစာဟန္တာသာ ေမႊးႏွင့္ မန္းဘဇန္တုိ႔က တာ၀န္ယူၾကသည္။ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္အဖြဲ႕သည္ အေရွ႕တုိင္းျဖစ္ေသာ ေတာင္ငူနယ္တြင္ သြားေရာက္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္အတြက္ ထန္းတပင္မွ လွည္းကူး-စာဗူးေတာင္းတုိ႔မွတဆင့္ ေညာင္ေလးပင္၊ ေတာင္ငူသုိ႔ ေရာက္ရွိသြား သည္။

ေစာဘဦးႀကီး တာ၀န္ယူသည့္ ေတာင္ငူအေရွ႕တုိင္းသည္ KNU ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္လည္း ျဖစ္သည္။ ေစာဘဦးႀကီးေရာက္ရွိသြားၿပီး မၾကာမီ ၁၉၄၉ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၁၄)ရက္ ေန႔စြဲျဖင့္ KNU ၏ ေကာ္သူးေလ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ကုိ ဖြဲ႕စည္းၿပီးေၾကာင္း အသံလႊင့္ဌာနက ေၾကျငာလုိက္သည္။

ယင္းေကာ္သူးေလအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕တြင္ ေစာဘဦးႀကီးက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ၿပီး အစုိးရအဖြဲ႕၀င္မ်ားမွာ
၁။ ေစာဘဦးႀကီး (၀န္ႀကီးခ်ဳပ္)
၂။ ဦးလွေဖ (သထုံ) (ႏုိင္ငံျခားေရး)
၃။ ေစာဖုိးေမာင္ (ျပည္ထဲေရး)
၄။ ေစာေရႊေလး (ကာကြယ္ေရး)
၅။ ေစာထူးရာဦး (ဘ႑ာေရး)
၆။ ေစာစိန္တင္ (လယ္ယာႏွင့္သစ္ေတာ)
၇။ ဆရာဘထြန္း (ပညာေရး)
၈။ ေစာဂၽြန္နသန္တာေမ (လမ္းပန္းႏွင့္သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရး) အသီးသီး တာ၀န္ခြဲထားသည္။

သုိ႔ရာတြင္ ၁၉၅၀ခုႏွစ္၊ ႏွစ္ဆန္း၌ အစုိးရဘက္မွ စစ္ေရး အသာရလာသည္။ ၁၉၄၉ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ KNDO ဒုတိယခံတပ္ ဟု တင္စားေခၚဆုိေသာ လွည္းကူး(စာဗူးေတာင္း)ကုိ အစုိးရတပ္က သိမ္းပုိက္လုိက္သည္။ KNDO လက္ထဲ၌ ေတာင္ငူတစ္ၿမိဳ႕ထဲ သာ ရွိေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ အစုိးရတပ္က KNDO ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ႏွင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတုိ႔အား စစ္မ်က္ႏွာမ်ဳိးစုံဖြင့္၍ တုိက္ခုိက္လာသည္။ ၁၉၅၀ခုႏွစ္၊ မတ္လဆန္းပုိင္း၌ အစုိးရတပ္က ေညာင္ေလးပင္ႏွင့္ ျဖဴးကုိ သိမ္းၿပီးေနာက္ ေတာင္ငူကုိပါ ျပန္လည္သိမ္းပုိက္လုိက္သည္။ (ဖဆပလ)အစုိးရသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွ ရရွိထားေသာ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားျဖင့္ အသစ္တုိးခ်ဲ႕ဖြဲ႕ စည္းလုိက္ေသာ BTF တပ္ရင္း (၅၂)ရင္းကုိ လက္နက္တပ္ဆင္ေပးလုိက္ရာ စစ္အင္အားမွာ ေတာင့္တင္းသြားသည္။

(ဖဆပလ)အစုိးရ၏ ထုိးစစ္ကုိ ျပန္လည္ခုခံႏုိင္ရန္ KNDO အတြက္ ေလာေလာဆယ္မွာပင္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား လုိအပ္ေန သည္။ ယင္းလုိအပ္ေနေသာ လက္နက္ခဲယမ္းက ျပည္တြင္း၌ကား မရႏုိင္။ ျပည္ပအကူအညီျဖင့္သာ ရႏုိင္သည္။ ယင္းျပည္ပ အကူအညီရရွိေရးအတြက္ အနီးကပ္အားထားႏုိင္မည့္သူမွာ ဦးေစာကုိ လက္နက္ထုတ္ေပးမႈျဖင့္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္္ေန သူ ကပၸတိန္ဗီဗီယန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ဗီဗီယန္သည္ အင္းစိန္ကုိ KNDO မ်ား သိမ္းၿပီးသည့္ေနာက္၌ လြတ္ေျမာက္လာရာ မွ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္အဖြဲ႕ ေတာင္ငူကုိလာေရာက္ရာတြင္ တစ္ပါတည္း ပါလာခဲ့သူပင္ ျဖစ္သည္။

ဤသုိ႔ ျပည္ပအကူအညီျဖင့္ လက္နက္ခဲယမ္း မီးေက်ာက္ရရွိေရးအတြက္ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္အဖြဲ႕သည္ ၁၉၅၀ခုႏွစ္၊ မုိးရာသီအစ တြင္ ေတာင္ငူနယ္မွ ေဖာက္ထြက္လာခဲ့သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေတာင္ငူမွ (၇)မုိင္အကြာအေရာက္ အစုိးရစစ္ေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆုံတုိက္ပြဲျဖစ္ရာမွ အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ လူငယ္တာ၀န္ခံ စေကာေမာေလးမွာ က်ဆုံးခဲ့ရသည္။

အစုိးရစစ္ေၾကာင္းမ်ားသည္ ေစာဘဦးႀကီး၏ ခရီးစဥ္ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ သိထားပုံရသျဖင့္ ေရွ႕၊ ေနာက္၊ ေဘး မနီးမေ၀းတြင္ကပ္၍ လုိက္ေနပုံလည္းရသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ၁၉၅၀ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁၂)ရက္ေန႔၊ ထုိ႔ေကာ္ကုိးရြာ ယာတဲတစ္ခုတြင္ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္အ ဖြဲ႕ စခန္းခ်ေနစဥ္ အစုိးရတပ္ဖြဲ႕တစ္ခု၏ အလစ္စီးနင္းတုိက္ခုိက္ျခင္းကုိ ခံလုိက္ရ၏။ ယင္းတုိက္ပြဲတြင္ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္အတူ KNDO စစ္ေရးတာ၀န္ခံျဖစ္ေသာ ေစာစန္းေခ အပါအ၀င္ တပ္ဖြဲ႕၀င္အခ်ဳိ႕ က်ဆုံးခဲ့ၾကေလသည္။

ကရင့္အမ်ဳိးသားေတာ္လွန္ေရးတြင္ စြမ္းစြမ္းတမံ ပါ၀င္လႈပ္ရွားဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး KNU ဥကၠ႒ ေစာဘဦးႀကီး သည္ အသက္(၄၅)ႏွစ္ လူလတ္ပုိင္းအရြယ္၌ပင္ ကရင္တစ္မ်ဳိးသားလုံးအတြက္ အသက္ေပးခဲ့သူျဖစ္၍ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးအေနျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳကာ ၎က်ဆံုးသည့္ ၾသဂုတ္လ (၁၂)ရက္ေန႔ေရာက္တုိင္း ကရင့္အမ်ဳိးသား အာဇာနည္ေန႔ကို က်င္းပေလ့ရွိၾကေၾကာင္း ေရးသားေဖၚျပအပ္ပါသတည္း။

ကိုးကားစာအုပ္မ်ား
- ဆရာသာထို၏ “ကရင္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ၿပသနာ”
- ေမာင္စင္ၾကယ္၏ “ျမန္မာျပည္ခ်စ္ ကရင္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္မ်ား”

ေကအိုင္စီ